หลังจากมอบหมายกันเสร็จ เขมราฐก็ขับรถมารับแตงที่ห้างและกลับคฤหาสน์ทันที โชคดีที่แตงไม่ได้สงสัยอะไรมากเขาจึงไม่ต้องคิดหาเรื่องโกหกมาแก้ตัว เขมราฐนั่งคิดมาตลอดทางหาวิธีที่จะปิดคดีนี้ให้เร็วที่สุด
ใครสักคนในบ้านคงเริ่มจะสงสัยเขาเข้าแล้ว ทินกรเลขาท่านเจ้าสัวถึงได้ระแคะระคาย ก่อนหน้านี้ว่าจะอยู่เงียบๆไปสักพักคงต้องเปลี่ยนแผนใหม่ เขาต้องสืบหาสาเหตุการตายของนายอินทัชกับภรรยาและอาการแปลกประหลาดของคุณหนูให้ได้
กลับมาถึงคฤหาสน์เขมราฐก็แยกตัวออกมาทันทีเขาเดินไปนั่งที่ศาลาท่าน้ำ อย่างใช้ความคิดสายลมเย็นเฉื่อยๆพัดมาเป็นระลอก แสงตะวันในเมืองกรุงยังสูงเด่นทั้งที่เป็นเวลาห้าโมงเย็นแล้ว คนที่นั่งใช้ความคิดอยู่ไม่ทันได้ยินเสียงคนมาใหม่ เขมราฐโยนก้อนหินลงน้ำเหมือนคนใจลอย
“พี่เข้ม!”
“เฮ้ย!”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” คนมาใหม่หัวเราะชอบใจที่แกล้งพี่ชายตัวโตได้สำเร็จบัวหัวเราะจนหน้าแดงก่ำ
“โธ่บัว พี่ตกอกตกใจหมด” เขาว่า
