“คุณรออยู่ตรงนี้ก่อน”
เอริคไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม ชายหนุ่มบอกเรเชลเพียงเท่านั้นแล้วก้าวเข้าไปในห้อง ไม่ถึงห้านาทีเอริคก็กลับออกมาพร้อมกระเป๋าสัมภาระที่สะพายอยู่บนบ่า
“แล้วคุณจะไปไหนคะ”
“คุณเข้าไปพักผ่อนเถอะ”
เอริคบอกเพียงเท่านั้นแล้วขยับเท้าเดินจากไปทันที เรเชลทำได้เพียงมองตามแผ่นหลังกว้างไปจนลับสายตา ก่อนจะพ่นลมหายใจพรืดใหญ่ออกมาแล้วก้าวเข้าไปในห้องด้วยท่าทางบ่งบอกว่าเสียดายอยู่ไม่น้อย เรเชลเดาว่าเอริคคงจะไปนอนที่ห้องอื่น
ฟลอเรนซาอุตส่าห์มอบโอกาสให้เธอกับเขาได้อยู่ด้วยกันแล้วแท้ๆ
แต่สุดท้ายเรเชลก็ยิ้มออกมาได้ ตอนที่หญิงสาวทิ้งตัวลงบนเตียงนอน อย่างน้อยทั้งคู่ก็ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน ติดจะดูพูดจาห่างเหินกันเสียด้วยซ้ำ เอริคคงอยู่ที่นี่เพราะลูกเท่านั้นกระมัง
งานเขี่ยฟลอเรนซาให้ออกไปจากชีวิตเอริค คงไม่ยากอะไร
หลังจากที่เรเชลหายเข้าห้องไปแล้ว เอริคที่แสร้งเดินไปอีกฝั่งก็ขยับเท้ามาที
