ภายในห้องนอนตกแต่งด้วยโทนสีกรมท่าประกอบด้วยเฟอร์นิเจอร์เพียงไม่กี่ชิ้น แต่ขนาดห้องค่อนข้างกว้างพอสมควร เอริคพาฟลอเรนซามาที่เตียงนอนขนาดใหญ่ จับร่างเล็กให้นั่งบนท่อนขาแข็งแรง โอบกอดหญิงสาวเอาไว้แล้วบอกกับเธอ
“ให้เอเดรียนได้อยู่กับคุณปู่สักพักนะฟลอนซ์ ลูกเหมือนผมตอนเด็กๆ มาก คุณปู่เห็นก็ใจอ่อนตั้งแต่แรก ผมดูออก”
“ค่ะ”
ฟลอเรนซารับคำพลางพยักหน้าหงึกๆ จู่ๆ หญิงสาวก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ ร่างบอบบางเอี้ยวใบหน้าหันไปถามคนที่นั่งโอบกอดเธออยู่ทางด้านหลัง
“ฟลอนซ์มีเรื่องจะถามได้ไหมคะ”
“ได้สิ”
“ตอนนั้นคุณรู้ได้ยังไงคะว่าตอนแรกฟลอนซ์แค่อยากได้เพชรของคุณ”
“ผมได้ยินคุณคุยโทรศัพท์กับเพื่อนของคุณไง”
พอได้ยินแบบนั้นฟลอเรนซาก็ย่นจมูกใส่เขา พลางบอกเขาด้วยน้ำเสียงติดจะแง่งอน
“แสดงว่าฟังไม่จบใช่ไหมคะ”
“แค่ได้ยินคุณบอกเพื่อนว่าแค่อยากได้เพชรของผม ผมก็ทนฟังไม่ได้แล้วนะฟลอนซ์”
ฟลอเรนซานั่งเล่นที่โซฟาในห้
