NAPANGITI AKO NANG MATANAW ANG KABUUAN NG AKING SILID. Sa mahigit dalawang taon na nawala ako ay wala pa ring pinagbago ito.
Everything’s still the same. From the way my duvet, bed and pillow covers are folded up to the designs of my whole room.
Malinis ito na tila inalagaan ng maayos noong mga panahong wala ako.
Ibinagsak ko ang sarili ko sa kama at agad na napangiti sa gaan ng pakiramdam na sa wakas, matapos ang mahigit dalawang taon ay narito ulit ako sa sarili kong tahanan.
“Is there anything that you need?” lumingon ako sa pinto na bahagyang nakabukas, nakasilip doon si Mama at Papa at pareho silang nakangiti sa akin.
“I’m fine.”
Pinanuod ko si Mama na naglakad papalapit sa akin at umupo sa kama ko, umupo naman ako at ngumiti sa kanya.
“I know that you’re still affected about w
