“เพลิง...วันนี้ไม่ค่อยหิวเหรอ ทำไมกินนิดเดียว”
มุกดาพูดกับเจ้าหมาที่หมอบอยู่ข้างหน้าและค่อย ๆ เลียข้าวในถ้วยเหมือนมันเบื่อๆ เธอเอียงหน้ามองมันอย่างสงสัย แต่ก่อนจะพูดอะไรต่อก็เกิดความรู้สึกแปลก เป็นอาการคลื่นเ**ยนและวิงเวียนศีรษะ หญิงสาวลุกขึ้นยืนก็เกือบจะเซล้ม ดีว่าทรงตัวได้ แต่แล้วก็ปั่นป่วนในท้องและได้กลิ่นแปลก ๆ ที่ทำให้ผะอืดผะอมเกินทนจนต้องวิ่งไปที่บันไดบ้านและอาเจียนออกมา
ร่างบอบบางทรุดตัวลงนั่งหลังอ้วกจนหมดเรี่ยวแรง มุกดาประหลาดใจตัวเองเพราะเธอเริ่มมีอาการแบบนี้มาเกือบสัปดาห์ มุกดาไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร หรืออาจทำงานหนักไปเลยทำให้เกิดอาการแบบนี้ ว่าแล้วอาการขมคอก็ทำให้เธออ้วกออกมาอีกหน และพออาเจียนแล้วหญิงสาวก็นั่งลงที่บันได เจ้าเพลิงวิ่งเข้ามา มันจ้องมองเธอและกระดิกหาง แววตาของมันเหมือนห่วงใย มุกดาแค่นยิ้มและลูบหัวมันเบา ๆ พร้อมพูดว่า
“ฉันไม่เป็นไรหรอกเพลิง คงทำงานมากไป เดี๋ยวก็หา
