บทที่3 ความลับของเธอ
1711 Words
ถึงบริษัทของจักรินทร์จะเน้นไปทางธุรกิจจำหน่ายเครื่องใช้ไฟฟ้ารายใหญ่อันดับต้นของเมืองไทย แต่เขายังมีโครงการหลากหลายอย่างไม่ว่าโรงแรมหรือห้างสรรพสินค้า ที่ดินปล่อยร้างแถวท้ายเมือง
และคอนโดหรูหรากลางเมืองเป็นเจ้าของนับสิบ เรียกว่าครอบครัวร่ำรวย ทว่ายังรวยน้อยกว่าคุณหญิงอนาเซีย แม่บุญธรรมของจัสมินด้วยซ้ำ
และที่ธุรกิจสองท่านร่วมกันทำก็คือโพรเจกต์ครั้งใหญ่ พ่อของจักรินทร์กับคุณหญิงอนาเซียกำลังขยายโรงแรมตั้งอยู่เกาะช้าง จังหวัดตราด ส่งงานให้จักรินทร์รับช่วงต่อ สิ่งอำนวยความสะอวดขาดไม่ได้ก็ต้องมีเครื่องใช้ไฟฟ้าเข้ามาปลุกความเจริญคนพื้นที่
จัสมินอ่านข้อมูลโครงการจะทำร่วมกับจักรินทร์เงียบๆ แอบมีบางครั้งเงยหน้ามองเขาทำหน้าเคร่งเครียดกับแฟ้มงานเอกสาร ความจริงเขาตั้งใจอ่านรายละเอียดของประวัติแฟนเก่าตั้งหาก
‘โสดยังไม่แต่งงาน มันหมายความว่าอย่างไร?’
จักรินทร์เก็บความสงสัยขณะปรายตามองคนนั่งทำงานหันหลังให้เขา สิ่งที่คิดกับความเป็นจริงมันสวนทางกันสิ้นเชิง เมื่อสี่ปี เขาเห็นกับตาจากในรูปถ่ายที่คนของแม่ส่งมาว่าจัสมินหรือมินนี่ถูกโอบกอดประคองไปกับผู้ชายอีกคนขึ้นรถ
หากเป็นตามที่เขาคิด ผู้ชายคนนั้นอาจเป็นลูกชายของคุณหญิงอนาเซีย ทว่าเขายังปักใจเชื่อไม่เต็มร้อย เวลาผ่านมานานขนาดนี้ จะไม่มีใครใหม่เลย เขาไม่เชื่อเด็ดขาด
ผู้หญิงรักความสบายต้องคว้าโอกาส ใช้เต้าไต่จนกลายเป็นลูกสาวบุญธรรมของมหาเศรษฐีหญิงแม่หม้ายพราวเสน่ห์ ประวัติของมินนี่ถูกเปลี่ยนชื่อจริงเป็นจัสมิน หลังจากแม่เธอเสียชีวิต คุณหญิงอนาเซียซึ่งเป็นเพื่อนเก่าแม่รับเลี้ยงดูแทน
“ท่านประธาน ตอนนี้เที่ยงกว่าแล้ว จะให้ผมเอาอาหารนำเข้าไปส่งเลยไหมครับ” เสียงรายงานจากเขตรัฐผ่านทางอินเตอร์คอม ทำเอาคนคิดเหม่อลอยดึงสติกลับมาอยู่ปัจจุบัน
“เอาอาหารสองชุดขึ้นมาพร้อมโกโก้เย็นหวานน้อยด้วยแล้วกัน ช่วงบ่ายจะไม่ออกไปไหน เพราะมีงานต้องสะสาง”
“ครับคุณจักรินทร์”
เสียงแจ้งเตือนข้อความใหม่จากกลุ่มเพื่อนดังขึ้น วันนี้เป็นวันแต่งงานของเพื่อนคนแรกสละโสด คาดว่าเขาคงไม่ได้ไปร่วมงานแต่งพระเพลิง เพราะมีแฟนเก่ายังไม่ลืมความแค้นอยู่ตรงหน้าเอง เมฆส่งรูปวิวาห์ชื่นมื่นลงกลุ่ม และส่งข้อความถึงเขาทิ้งท้าย
“ไอ้จักร ตอนเย็นมึงต้องมาที่ผับกูนะเว้ย กูนัดไอ้ไฟมาแล้วฉลองความโสดของมันแต่งงานก่อนคนแรก ถ้ามึงไม่มา มึงพลาดโอกาสเด็ดๆ กูเจอเนื้อคู่ของกูแล้ว เป็นเพื่อนเจ้าสาวไอ้ไฟนี่เอง”
“เรื่องดีๆ แบบนี้ไม่พลาดได้อย่างไร คืนนี้เจอกันที่เดิม ไอ้ไฟ กูขอแสดงความยินดีกับมึงด้วย ส่งของขวัญไปให้แล้วก็รับ ไม่ใช่โยนทิ้ง”
จักรินทร์ตอบข้อความกดส่งหาแก๊งเพื่อนรักสนิทกันมาก เงยหน้าขึ้นมองคนแหกกฎคำสั่งเขาอยู่เรื่อย
“จะออกไปไหน ยังไม่มีคำสั่งจากฉัน”
มือถือส่วนตัวถูกปิดวางคว่ำลงไว้ ร่างสูงใหญ่ก้าวเดินเร็วๆ เข้ามาดักหน้าลูกสาวหุ้นส่วน
“นี่มันเที่ยงกว่าแล้วนะคะ คุณจักรไม่ใช่เจ้าของชีวิตของฉัน ฉันจะออกไปกินข้าว ไม่ต้องห่วงว่าฉันจะไม่กลับมาทำงานช่วงบ่าย”
จัสมินใช้ความพยายามอดทนพูดจากับผู้ชายตรงหน้า ขืนเธออยู่กับเขาสองต่อสองในห้องตลอดทั้งวัน มีหวังอึดอัดตาย!
“จะออกไปทำไมให้ยุ่งยาก ฉันสั่งอาหารขึ้นมา กินที่นี่แหละ”
“แต่ฉันไม่สะดวกค่ะ”
แค่คิดว่าต้องทนนั่งร่วมกินข้าวกับเขาและอาจมีคู่หมั้นเข้ามาด้วย หัวใจจัสมินคงเจ็บปวดรวดร้าวทนไม่ไหวแน่
“หรือเธอมีนัดกับใคร?”
“ฉันมีนัดกับใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ เราแค่หุ้นส่วนธุรกิจ คนแปลกหน้าต่อกันเท่านั้น”
“มินนี่!”
ความหมางเมินจากผู้หญิงเย็นชา แถมไม่เรียกแทนตัวเองว่ามินนี่เหมือนครั้งที่เคยคบกัน จักรินทร์รู้เลยว่าหญิงสาวตัดขาดความสัมพันธ์อันดี ที่เราเคยรักกันหมดเยื่อใยต่อกันได้ลงคอ และเขาไม่จำเป็นต้องพูดดีเอาอกเอาใจเธอด้วย
“อีกอย่างคุณจักรก็มีคู่หมั้นอยู่แล้ว อย่าดึงเรื่องอดีตระหว่างเราเข้ามารื้อฟื้นใหม่ เพราะมันไม่มีทางที่เราสองคนจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม”
“คุณจัสมิน”
เขตรัฐงงงวยกับความสัมพันธ์เจ้านายและลูกสาวหุ้นส่วนสำคัญ ทันทีที่เลขาหนุ่มเปิดประตูส่งอาหารสองชุดตามคำสั่ง ร่างเล็กปกปิดน้ำตาคลอรีบวิ่งออกจากห้องทำงานอย่างรวดเร็ว
“มันเกิดอะไรขึ้นครับคุณจักร คุณพูดอะไรให้คุณจัสมินเสียใจหรือเปล่า”
“มันไม่ใช่เรื่องของนายต้องรู้ ออกไปได้แล้ว เก็บโกโก้เย็นเข้าตู้เย็นด้วย ตอนบ่ายเธอกลับมาทำงานเหมือนเดิม”
แม้จะโกรธเกลียดมาก แต่ความห่วงใยและจดจำเมื่ออดีตต่อแฟนเก่าไม่มีวันเลือนหาย จักรินทร์รู้ว่ามินนี่คนเดิมของเขาชอบดื่มโกโก้เย็นก่อนเข้าเรียนประจำ ทว่านั่นคืออดีต ความชอบก็อาจจะเปลี่ยน!
…
จัสมินเลือกหลบหน้าคนรักเก่าปิดประตูห้องน้ำแน่น เธอไม่คาดคิดว่าจะเจอเขา หญิงสาวพูดไม่ออกสักพักใหญ่ เกลียดที่ปกป้องตัวเองไม่ได้ ดึงคอเสื้อลงลึกเนินอกอวบอิ่มเห็นรอยกัดแดงสองจุดจากฝีมือเขา สมเพชตัวเองกลายเป็นผู้หญิงไร้ค่า ยอมให้เขาทำร่องรอยบนตัวเธอทุกครั้ง
‘จำไว้ รอยกัดนี้คือของฉัน ห้ามให้ผู้ชายคนไหนเชยชมมันเด็ดขาด!’ คำพูดแสดงความเป็นเจ้าของทั้งที่เลิกรากันตั้งนานยังคงลอยวนเวียนในหัว
“ฮึก! ฮื่อๆ ผู้ชายเฮงซวย หลอกมินนี่ทำไม เราไม่น่าจะเจอกันอีก”
ผู้ชายชื่อพี่จักรแสนดีอ่อนโยนคนนั้นตายไปจากใจ หลังจากจัสมินรู้ความจริงจากแม่เขา จักรินทร์มีคู่หมั้นจะแต่งงานเมื่อทั้งคู่เรียนจบ ยังไม่ทิ้งลายเสือเพลย์บอยหลอกฟันแล้วทิ้ง เธอก็แค่ของเล่นสนุกที่เล่นคั่นเวลาไว้ เพราะรู้ว่าเขามีตัวจริงแล้ว
“ฮึก! เจ็บเหลือเกิน”
จัสมินคิดว่าบาดแผลรักเก่าคงหายดีสนิท ไม่มีเรื่องผู้ชายคนนั้นอยู่ส่วนใดส่วนหนึ่งของหัวใจบอบช้ำ เธอกลับคิดผิด พอเจอหน้าจักรินทร์อีกครั้ง รู้ทันทีว่าไม่ลืมเขาเลยแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว
“อย่าร้องไห้สิมินนี่ เธอต้องเข้มแข็งเพื่อปกป้องเขานะ”
ร้องไห้ไปพลางรีบเช็ดน้ำตาไปพลาง อย่างน้อยตอนนี้จัสมินไม่ได้มีชีวิตอยู่คนเดียว มีคนรักเธอมากมายอย่างเช่นคุณแม่อนาเซีย พี่ทีมหรือทินกรและผู้หญิงตัวเล็กเป็นแรงใจสำคัญทำให้เธอฮึดสู้มีชีวิตอยู่ต่อเพื่อเขา
มือเรียวบางหยิบมือถือราคาแพง มองรูปหน้าจอล็อคเป็นรูปเด็กผู้หญิงตัวเล็กยิ้มหวานให้กล้อง จัสมินเหนื่อยจากงานหรือการเรียนก็หยิบดูลูกสาว หายเหนื่อยปลิดทิ้ง
“ตอนเย็นแม่จะไปรับหนูที่โรงเรียนนะคะ ลูกสาวของแม่”
ความลับของเธอที่ไม่อยากให้คนอยู่ข้างบนนั้นรู้ จัสมินรีบเก็บมือถือส่วนตัวเข้ากระเป๋าเงินถือติดไว้ราวหวงแหนของสำคัญ ห้ามให้จักรินทร์ยุ่งวุ่นวายของของเธอ เขาไม่มีสิทธิ์รู้เรื่องราวเกี่ยวกับเธอ
ช่วงบ่ายจัสมินเข้าทำงานปกติ ขาดไปซึ่งก็คือเจ้าของห้อง มีเพียงโกโก้เย็นวางไว้บนโต๊ะทำงานตัวใหม่ แค่หุ้นส่วนร่วมโพรเจกต์โครงการนี้ทำไมต้องทำเหมือนเธอเป็นคนสำคัญ อย่าหวั่นไหวนักสิหัวใจ
“คุณจักรินทร์ออกไปทำธุระช่วงบ่าย สักสองชั่วโมงจะกลับมาครับคุณจัสมิน” เขตรัฐเอ่ยรายงาน
“บอกฉันทำไมคะ ฉันกับเขาเราไม่ได้เป็นอะไรกัน แค่หุ้นส่วนร่วมงานกัน จะไปไหนมันก็เรื่องของเขา”
“คุณจักรินทร์สั่งไว้ให้บอกคุณจัสมินครับ”
เขตรัฐหมดหน้าที่ขอตัวออกจากห้องทำงานท่านประธาน เหลือเพียงจัสมินทรุดตัวลงนั่งเก้าอี้บนโต๊ะทำงาน เขาจะไปไหนไม่เกี่ยวกับเธอที่ต้องสนใจ หญิงสาวเลือกตั้งใจทำงานของตัวเอง ภาวนาให้เวลาผ่านไปรวดเร็ว จะรีบออกไปรับลูกที่โรงเรียนอนุบาลสักที
“อื้อ!”
จัสมินรู้ตัวตื่นอีกทีก็พบว่าแอร์เคยเย็นถูกปรับอุณหภูมิสูงขึ้น เธอฟุบหลับบนคาโต๊ะทำงาน เอะใจคือเสื้อสูทสีเข้มวางบนตัวเธอได้อย่างไร คำตอบซึ่งก็คือผู้ชายนั่งบนโต๊ะทำงาน เขากลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่
“ตื่นแล้วเหรอ”
“นี่มันกี่โมงแล้วคะ”
“สี่โมงตรง”
จัสมินลนลานเมื่อตัวเองเผลอหลับรีบหยิบกระเป๋าเงิน แล้ววางเสื้อสูทของแฟนเก่าที่ไม่ต้องการรับลงบนโต๊ะ ช้ากว่าจักรินทร์ดึงข้อมือเธอเอาไว้
“จะรีบไปไหน เพิ่งถึงเวลาเลิกงาน เดี๋ยวฉันไปส่ง”
“ไม่ต้องค่ะ ฉันไปเอง”
จักรินทร์เสียหน้าเมื่อถูกเธอปฏิเสธซ้ำๆ เขาอยากรู้ว่าใครคือสาเหตุทำให้จัสมินรีบร้อน ชายหนุ่มเดินตามติดลูกสาวหุ้นส่วนตัวเองลงมาถึงหน้าบริษัท แอบกัดฟันแน่นเห็นรถยนต์ของพี่ชายบุญธรรมเธอจอดรอรับ
“พี่ทีม!”
“ผู้ชายคนนั้น...”
ทินกร อันธกาล คล้ายกับว่าเคยเจอผู้ชายอยู่ข้างกายน้องสาวบุญธรรมเขา พอจะรู้ว่าผู้ชายคนนี้คือพ่อของหลานเพราะจัสมินเคยเล่าให้ฟัง
“พี่ทีมคะ มารับมินนี่กลับบ้านใช่ไหมคะ”
“ใช่ครับ พี่มารับน้องมินนี่กลับ”
“แต่ผมขออนุญาตพาน้องสาวบุญธรรมของคุณทีมไปส่งถึงบ้านได้หรือเปล่าครับ ในฐานะแม่คุณเป็นหุ้นส่วนของที่นี่”
“....”
- Writer
