“ด้า” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเรียก ร่างสูงโปร่งหยุดยืนข้างโต๊ะใกล้ชิดหญิงสาว กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆตีขึ้นจมูกโด่งอย่างจัง แม้ตอนอยู่ในสถานะแฟนเธอไม่เคยใช้ของพวกนี้ แต่ยอมรับว่ากลิ่นหอมๆนี้เข้ากับเธอได้ดี
“พี่กันต์” วีด้าผละออกเว้นระยะห่าง สายตาคู่สวยมองจ้องคนมาใหม่ 'เขารู้ได้ยังไง ฉันนั่งดื่มอยู่ตรงนี้ทั้งที่เป็นมุมอับ'
“อย่าทำท่ารังเกียจพี่แบบนั้นสิ พี่นั่งดื่มด้วยได้มั้ย”
“...”
“อิ๋วพี่นั่งด้วยนะ” เมื่อไม่ได้คำตอบจากแฟนเก่า กันต์จึงหันมาขออนุญาตจากเพื่อนสนิทเธอแทน
“เอ่อ...ค่ะ” อิ๋วอ้ำอึ้ง พยายามส่งสายตามองเพื่อนสาวอย่างขอความเห็น ทว่า วีด้ากลับไม่ให้ความสนใจหล่อนแม้แต่น้อย ทำเพียงนั่งนิ่งๆเสมองไปทางอื่น
“ด้าใส่เกาะอกไม่หนาวหรอ พี่มีเสื้อแจ็ตเก็ตให้ยืมนะ”
“ไม่เอาค่ะ ฉันไม่หนาว” วีด้าตอบกลับตามมารยาทด้วยท่าทีเรียบเฉย ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดส่งข้อความหาใครบางคน ไม่สนใจสายตาเว้าวอนของกันต์
“โ
