ครบกำหนดที่จะต้องเดินทางกลับแล้ว ตะวันฉายเตรียมจะไปรับภรรยาที่สนามบิน ตอนนี้เขากลายเป็นคนว่างงาน เพราะยื่นใบลาออกจากการเป็นหมอแล้วเรียบร้อย หลังจากนี้ไปเขาคงได้ช่วยเธอทำงานอย่างเต็มร้อย ทุกอย่างกำลังจะเข้าที่เข้าทาง อีกไม่นานก็จะได้เห็นเมษายิ้มอย่างมีความสุขขึ้นอีกครั้ง
ชายหนุ่มยืนรอรับภรรยาอยู่ที่จุดนัดพบ ไฟลท์บินจากจังหวัดน่านลงจอดได้เกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่ก็ยังไม่เห็นเมษาเดินออกมาสักที
"ทำไมยังไม่ออกมาอีกนะ"
ถึงกับรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อโทรหา จะถามไถ่ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน แต่เสียงตอบกลับที่ชัดแจ๋ว 'ขอโทษค่ะหมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้'
"เอ้า! ปิดเครื่องทำไมวะ หรือว่าแบตจะหมด?" และก็ยังทนนั่งรออยู่อีกเป็นชั่วโมงแต่ก็ไม่มีวี่แววจะได้เห็นคนเป็นเมียเดินออกมาข้างนอกเลย
ตะวันฉายใช้เวลาเกือบทั้งวันติดต่อหาภรรยาด้วยความเป็นห่วง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมอีกคนถึงยังไม่กลับ
