"มองตามคอเป็นยีราฟเชียวนะ ชอบมันหรือไง ไปให้ความหวังมันงั้นสิ มันถึงได้ตามวอแวอยู่แบบนี้"
ดวงตากลมโตหันมาจ้องมองหน้า รอยยิ้มที่มีความสุขเมื่อครู่หุบลงทันตาเห็น
"คนเขานิสัยดีมีมารยาท เขาแค่เป็นห่วงแวะมาดูเมษาเฉย ๆ พี่ซันจะมาประชดประชันแบบนี้ทำไมล่ะคะ เมษาไม่เคยไปให้ความหวังใคร เพราะเมษารู้ว่าเมษามีสามี รักสามีมากแค่ไหน ทั้งที่สามีของเมษาใจร้ายมากแบบนี้"
"รู้ตัวเองก็ดี จะได้ไม่ทำเรื่องที่ผิด เราจะกลับพรุ่งนี้เช้าเลยนะ อยู่นานกว่านี้เดี๋ยวเสียท่าให้ชู้รักเข้าสักวัน" คนที่บอกไม่รักไม่สนใจ แต่การกระทำของเขาในตอนนี้เป็นเอามาก จนอดที่จะคิดไม่ได้ว่าเขามีใจให้และหึงหวงมากจนไม่รู้ตัวเอง เมษาได้แต่ยิ้มให้อย่างรู้สึกดี เพราะเพิ่งจะได้เห็นอาการแบบนี้ที่ตะวันฉายแสดงออก อดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าเขาหลงรักกันขึ้นมาบ้างแล้วสิใช่ไหม?
"ยิ้มอะไร?"
"เปล่าค่ะ เห็นหน้าพี่ซันเลยดีใจ ยิ้มไม่ได้หรือไง?"
"ยิ
