ภูผาส่งสองสาวถึงบ้านก็โทร. หาเจ้านายหนุ่มในทันที
“เรียบร้อยแล้วครับคุณหาญ”
“เดินทางปลอดภัยดีใช่ไหม” หาญถามกลับขณะที่เขากำลังคุมคนงานให้อาหารจระเข้อยู่
“เรียบร้อยดีครับ”
“ดีมาก”
“คุณสองขอเบอร์โทรศัพท์ผมเอาไว้ด้วยครับ”
“เหรอ” หาญหัวเราะลงลูกคอ สีหน้าแววตาล้ำลึกเกินคาดเดาแต่ไม่ได้พูดอะไร
“หนึ่งธิดาเป็นยังไงบ้าง” เขาถามถึงอีกคนที่รู้สึกห่วงใยมากกว่า
“คุณหนึ่งดูซึมๆ ไปนะครับ”
“นายรออยู่นั่นแหละ อีกไม่กี่วันฉันจะไปรับเมียมาอยู่ไร่”
“ครับ เอ่อ... คุณหาญจะบอกความจริงคุณหนึ่งตอนไหนครับ” ภูผาเอ่ยถาม เขารับรู้เรื่องความเป็นมาเป็นไปทุกอย่าง และอยากรู้ด้วยว่ามันจะเป็นอย่างไรต่อไป
“ยังก่อน สองแม่ลูกนั่นร้าย เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
“ครับ” ภูผารับคำเมื่อเจ้านายหนุ่มวางสายไปแล้ว
“เดช” หาญเรียกลูกน้องมาสั่งงาน
“ครับคุณหาญ”
“ฝากไร่ด้วยนะ ระวังพวกไอ้เอกลิขิตให้ดี อย่าให้พวกมันเข้ามาในถิ่นเรา”
“ครั
