(มาร์ติน)
“นั่งหน้าเป็นส้นตีนเลย หงุดหงิดเหี้ยอะไร”
เสียงทักทายของเต๋าเต้ยดังขึ้นนำหน้ามาก่อนที่ตัวมันจะเดินเข้ามาภายในห้องนั่งเล่น มาร์ตินหันไปสบตากับเพื่อนเพียงแวบเดียวแล้วกลับมามองตรงไปจอโทรทัศน์ขนาดใหญ่ ที่กำลังฉายหนังเรื่องอะไรก็ไม่รู้ตัวเขากดสุ่มมันขึ้นมามั่ว ๆ
“ดูหนัง” คำตอบที่ตอบแบบส่ง ๆ มันดันไปจุดประกายให้เต๋าเต้ยอยากรู้ขึ้นมาอีก
“หนังเรื่องอะไรวะ”
“ลืม” มาร์ตินตอบกลับเพียงสั้น ๆ สายตาพยายามจับจ้องเพียงสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
“หนังเกี่ยวกับอะไร” เต๋าเต้ยยังไม่หยุดสงสัย
“....” นั่นสิ...เกี่ยวกับอะไรวะ ตอนเปิดไม่ได้สนใจด้วย
“ดูมาครึ่งเรื่องไม่รู้เหี้ยอะไรเลย” เต๋าเต้ยบ่นไปเรื่อยในระหว่างที่กำลังเดินมานั่งลงข้างกัน พร้อมยื่นกระป๋องโค้กมาให้ส่วนตัวเองดื่มเบียร์
“ทำไมกูเป็นโค้ก หวง” นัยน์ตาคมมองยังสิ่งที่เต๋าเต้ยยื่นมาให้ ไม่แม้แต่ยื่นมือไปรับ
“มึงต้องขับรถกลับบ้าน”
“ไม่กลับก
