“ไง”
มาร์ตินส่งเสียงทักทายเพื่อนด้วยท่าทีสีหน้าที่ไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนตื่นเต้นแต่อย่างใด ซึ่งแตกต่างกับฉันโดยสิ้นเชิงที่ไม่รู้จะเอาตัวเองไปวางไว้ตรงไหน กระโดดลงท่อระบายน้ำไปเลยได้ไหม ไม่รู้จะต้องพูดอะไรด้วย!
แต่ถ้ามองในแง่ดีอย่างน้อยก็มีแค่วาฬ ฉันพอจะอธิบายต่อรองได้ไม่ยาก...
“คุณพระคุณเจ้า...”
สิ่งที่คิดเอาไว้มันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเลยสักครั้งเมื่อมีเสียงใส ๆ ของผู้หญิงดังขึ้นมา เสียงใส ๆ บ่งบอกถึงอาการตกใจชัดเจนเล็ดลอดออกมาจากภายในรถของวาฬ ทำให้ฉันผละออกจากมาร์ตินก้มตัวมองผ่านช่องกระจกข้ามไปยังฝั่งเบาะข้างคนขับ
สิ่งแรกที่ได้เห็นคือดวงตาคู่หนึ่ง ใบหน้าสวยที่ดูดุของผู้หญิง ผมสีส้มแสบลูกตาแบบนี้...
“โป๊ย...เซียน” ปากเล็กขยับส่งเสียงพึมพำเอ่ยเรียกชื่อของบุคคลที่นั่งอยู่ฝั่งข้างคนขับเบา ๆ อีกฝ่ายส่งยิ้มมาให้แล้วใช้สายตามองไปยังมาร์ตินก่อนจะมองกลับมาที่ฉันอีกครั้ง
การเจอโป๊ยเซียนอยู่บน
