(ปลาเก๋า) เวลาต่อมา
หลังจบงานขบวนพาเหรดก็เป็นอันว่าจบหน้าที่ของตัวเอง ฉันเปลี่ยนกลับมาใส่เสื้อโปโลงานกีฬาสีชมพูซึ่งเป็นสีประจำมหาวิทยาลัย กางเกงยีนขายาวกับรองเท้าผ้าใบ ใส่แบบนี้สิค่อยเป็นตัวเองหน่อย โชว์เนื้อโชว์หนังเยอะมันก็เขิน ๆ เหมือนกันนะ
“ไปหามาร์ตินต่อมั้ย” เขียนฝันเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนชุด เอ่ยชื่อออกมาเต็มปากเต็มคำทำฉันถลึงตาใส่
“ชื่อ...” อยากกระโดดกัดคอเพื่อนจริง ๆ เลย!
“ลืมตัว...เดี๋ยวจบงานก็เปิดตัวแล้วไม่ใช่เหรอ” เขียนฝันขยับตัวเข้ามายืนข้างกันเอียงตัวเข้ามาพูดข้างหู ตอนนี้สายตาคนรอบข้างต่างมองเราด้วยความสงสัยกับอาการแปลก ๆ ของเรา ทำให้ฉันต้องดึงแขนเขียนออกไปข้างนอก เราไม่ต้องวุ่นวายกับเรื่องขบวนพาเหรดแล้วไปรอฟังประกาศผลแพ้ชนะหลังแข่งบอล
“ก็ใช่แต่ว่าเปิดแค่กับไอ้เต๋าสิ คนอื่นยัง...แล้วนี่จะไปหาแอสตันหรือเปล่า พวกเขาน่าจะไปเตรียมตัวแล้วมั้ง” อีกหนึ่งชั่วโมงการแข่งจะเริ่
