หยาดพิรุณมองค้อนสามีอย่างหมั่นไส้ กระนั้นหญิงสาวก็ยอมเดินเข้าสู่อ้อมกอดของเขาอย่างเต็มใจ
“ไปเร็วเลยนะทูนหัว ขึ้นมาคร่อมพี่เร็วๆเข้า” หยาดพิรุณทำตามที่สามีบอกอย่างว่าง่าย เขากระซิบสั่งอะไรเธอก็ทำตามไม่อิดออด ร่วมชั่วโมงที่เธอถูกสามีหลอกล่อให้เริงระบำเพลงสวาทอยู่บนตัวเขา กว่าคนหื่นไม่เลือกสถานที่ ไม่เจียมสังขารจะพอใจ คนเฝ้าไข้ก็อ่อนล้าแทบสลบคาอกกว้าง หยาดพิรุณหลับตาลง จำยอมเอนกายลงนอนบนเตียงเดียวกับสามี เพราะไม่มีเรี่ยวแรงเหลือพอที่จะพาตัวเองลงไปนอนเตียงตัวเอง
เช้าวันต่อมาพ่อนนท์ แม่พราวพาเจ้าพุมาเยี่ยมคุณพ่อแต่เช้า ผู้สูงวัยสังเกตเห็นลูกสะใภ้ดูอิดโรยก็เห็นใจ
“ได้พักผ่อนบ้างหรือเปล่าน้ำฝน หน้าตาไม่สดชื่นเลยลูก” แม่พราวถามด้วยความเป็นห่วง คนถูกถามสะดุ้งน้อยๆ พักผ่อนอะไรกันล่ะ เธอถูกคนไข้สำออยกวนทั้งคืน
“เอ่อ...เมื่อคืนน้ำฝนนอนไม่ค่อยหลับค่ะคุณแม่ สงสัยเพราะแปลกที่” หยาดพิรุณตอบแม่สามี หญิ
