เด็กหญิงอังหลังมือกับหน้าผากป๊ะป๋า ใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มคล้ายขบคิด คิ้วเล็กๆขมวดมุ่น ปากสีชมพูเม้มน้อยๆ ดวงตากลมสุกใสกลอกไปมาอย่างใช้ความคิด
“ตัวก็ไม่ร้อนนี่คะ ป๊ะป๋าปวดหัวไหมคะ” น้องพริ้งถามอย่างจริงจัง เด็กหญิงเอียงคอ มองป๊ะป๋าตาแป๋ว
“ไม่ครับ ป๊ะป๋าสบายดีลูก” กวีตอบให้ลูกสาวสบายใจ เพราะดูท่าทางคุณหมอตัวน้อยยังไม่คลายกังวล พอกันกับคนเป็นแม่ที่มองเขาด้วยสายตาเป็นกังวลไม่ต่างกัน
“ป๊ะป๋าควรไปหาหมอนะครับ ระวังจะเป็นไข้จีบหญิงไม่ได้” พี่พร้อมตั้งข้อสงสัย ทว่าข้อสงสัยของลูกชายทำให้สายตาของภรรยาที่มองเขาด้วยความเป็นห่วงเป็นใยแปรเปลี่ยนไปเป็นมีลูกไฟในดวงตา
“เอ่อ.. ป๊ะป๋ามีคุณแม่แล้วไง ไม่จีบใครแล้วครับ ป๊ะป๋าไม่เป็นหรอกไข้จีบหญิงไม่ได้น่ะ” กวีรีบอธิบายให้ลูกเข้าใจ เห็นหน้าเหวี่ยงๆของเมียแล้วเขาใจไม่ดี
“ว่าแต่มันไข้อะไรกันหรือครับลูก ไข้จีบหญิงไม่ได้เนี่ย”
“ไข้หวัดนกไงครับ” คำตอบของพี่พร้อมท
