We use cookies
When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
74
นายภูชิตหน้าถอดสีมองหน้ายลรดา สลับกับมองใครอีกคนที่จมูกโด่งนั้นมีเลือดไหลออกมาไม่หยุด เขารู้ดีถ้าไอ้หมอนั่นลั่นหมัดออกมาหมัดเดียวเขาเองคงล้มไปกองที่พื้น แต่ที่มันยืนให้เขาต่อยง่ายๆ มันคงรู้ตัวว่าผิดจริง ที่ผ่านมาเขาคิดว่ามันล่อหลอก กักขังหน่วงเหนี่ยวลูกสาวเขาไว้ แต่ยลรดากระซิบว่า “หนูขอโทษค่ะพ่อ หนูผิด หนูไม่ดี แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นมาแล้ว” สีหน้าซีดเผือดของยลรดานั้นทำให้คนที่ยืนห่างออกไปต้องพูดเคลียร์ทุกอย่างให้ชัดเจนไม่เช่นนั้นนายภูชิตอาจเข้าใจผิดได้ว่าลูกสาวที่เขาเลี้ยงมากลายเป็นคนไม่ดี เขารู้ดีว่ายลรดาจะต้องบริสุทธิ์ผุดผ่องเป็นลูกที่ดีคนเดิมของนายภูชิตหากเธอไม่ได้เจอกับเขา และเขาไม่พยายามทำทุกอย่างให้ยลรดาเป็นของเขา “คุณพ่อครับ” ภูชิตหันไปมองแล้วยิ่งหมั่นไส้ “ฉันมีลูกคนเดียว” “งั้นเพิ่มอีกสักคนดีไหมครับ มีลูกคนเดียวน้อยเกินไป น่าจะมีเพิ่มอีกคนนะครับ แด๊ดกับมัมของผมท่านก็เสียไปตั้ง
- Writer
- chap_listContents
- likeADD
