“กินเธอไง ยัยหมีน้อย”
ยลรดาผงะไป “คุณ! เลอะเทอะ คิดสกปรกกับผู้มีพระคุณที่ช่วยให้คุณข่มตาหลับอีกแล้วนะคะ”
“ข่มตาหลับได้แล้ว แต่ถ้าจะให้ฉันนอนหลับฝันดีได้ เธอควรช่วยฉันให้ถึงที่สุด ถึงจุดหมายจริงไหม ทำไมไม่ส่งคนฝันร้ายให้ถึงฝั่งล่ะ สาวน้อย”
เห็นดวงตาแพรวพราวแสนเจ้าเล่ห์นั้นแล้ว ยลรดากลับหายใจไม่ทั่วท้อง
“คุณเควิน เมื่อกี้ก็จูบปากฉันต่อหน้าคนเยอะแยะ ฉันอายคุณเอเลน่าและสามีของเธอมาก คุณทำอะไรแบบนั้น อย่าลืมสิคะ วัฒนธรรมเราต่างกัน นี่ยังมาชวนฉัน...”
“อายทำไม เอเลน่าเขาไม่ว่าหรอกที่น้องชายกำลังมีความสุข อีกอย่างเขารู้ดีว่าฉันจะจูบปากคนพิเศษเท่านั้น แล้วเอเลน่าก็เป็นพี่สาวของฉัน ไม่เห็นต้องอายเลย”
“คุณบอกว่าเธอเป็นพี่สาว ทำไมฉันไม่เห็นคุณพูดถึงเธอเลยคะ” ยลรดาถามด้วยความสงสัย
“เอเลน่าเป็นพี่สาวบุญธรรมที่แม่ฉันรับมาเลี้ยง เธอไม่ใช่พี่สาวจริงๆ ของฉันหรอก” เควินบอกแล้วจ้องตาคนถามเขม็ง นี่หรือ
