ทำไมถึงทรมานได้แบบนี้แต่ก็ไม่อยากให้เขาหยุดเลย ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ เธอไม่เข้าใจตัวเองเลย ช่างหน้าละอายแต่ก็หยุดไม่ได้
ร่างกายของเธอไม่ใช่ของตัวเองอีกต่อไปเมื่อมือร้อนผ่าวของเขาช้อนเข้าไปจับบั้นท้ายกลมมนของเธอแล้วดันมันออกมาให้แอ่นหยัดให้เขา
ยลรดาดับอายจนไม่รู้จะใช้คำใดมาบรรยายได้อีก ปล่อยให้เขาชักนำ ยิ่งลิ้นเขาละเลงรัวกับความอ่อนไหวไม่หยุด เธอก็ยิ่งปล่อยกายใจให้เขาอย่างลืมอาย
“ได้โปรดถอะค่ะ” เธอครางร้องขอเขาเพราะอยากไปให้ถึงจุดสูงสุดของความเสียดเสียวเพราะเธอทรมานเหลือเกิน
เขาเย้าแหย่ ไล้วนจนเธอยืนแทบไม่อยู่ อยากจะทรุดลงไปกองกับพื้น กระทั่งเขาเพิ่มความรัวแรง เธอเห็นศีรษะเขาจมหายไปกับส่วนนั้นของเธอแต่เธอก็ไม่มีเวลาสนใจเมื่อความทรมานพุ่งขึ้นสูง
ยลรดากรีดร้องออกมาด้วยความเสียดเสียว ทรมาน รู้สึกเหมือนถูกผลักขึ้นแล้วฟุบลงกับที่นอน ความทรมานเมื่อครู่ค่อยๆ ลดลง จนกลายเป็นความหอบเหนื่อยเหมือน
