เพลิงกัลป์...
ผมพูดอะไรไม่ออก ผมรับรู้ถึงความเจ็บปวดของวันหนึ่งผมรู้ว่าผมเลวมากแค่ไหนในตอนนั้น ผมไม่แคร์เธอเลยจริงๆทั้งที่เธอเป็นแฟนของผม
"มีของอย่างนึงที่อยากจะคืนให้แต่มันอยู่ในห้องพัก"
"อะไร" ผมถามอย่างดีใจที่เธอบอกว่ามีของจะให้
"คีย์การ์ดคอนโด" ผมเงียบลงทันทีไม่กล้าพูดอะไรออกไป
"ขอโทษที่ตอนนั้นไม่ได้เอาคืนให้"
"หนึ่ง คือเพลิง..."
"อันที่จริงหนึ่งควรจะคืนให้ตั้งแต่ตอนนั้นที่เพลิงเปลี่ยนรหัสห้องแล้วก็ไล่หนึ่งกลับไปอยู่หอของตัวเอง" แล้วภาพความทรงจำบางอย่างมันแล่นเข้ามาในหัวของผม
"เพลิงไปไหนมาหนึ่งเป็นห่วงมากเลย" วันหนึ่งเข้ามากอดผมเมื่อผมกลับห้องในเช้าของอีกวันเพราะผมไปนอนกับมิย่ามา
"ไม่ต้องมากอดจะกอดทำไม ง่วงจะไปนอน" ผมผลักเธอออกด้วยความรำคาญก่อนจะเข้าห้องนอนเพราะไม่ได้นอนทั้งคืน
..............................
"ฮือออ ฮือออออ ฮืออออ" เสียงสะอื้นไห้ของคนข้างๆทำให้ผมต้องลุกมาตะคอ
