วันนี้เธอตื่นเช้ากว่าปกติ เพราะต้องเดินทางมาหัวหินกับคุณแม่ ระหว่างเดินทางนอนหลับสนิท คืนก่อนเดินทางนอนไม่ค่อยหลับ คงเป็นเพราะตื่นเต้นที่จะได้ไปหัวหิน
ครั้งนี้ไม่ได้กลับมานานที่สุด และคิดว่าครั้งต่อไปคงนานๆทีได้กลับมาเช่นเดียวกัน
“ถึงแล้วลิน”
“อื้อ~” มิลินนอนส่งเสียงเบาๆในลำคอ หลังจากโดนคนเป็นแม่ปลุกให้ตื่นจากการนอนหลับ ดวงตาที่ปิดสนิทปรือขึ้นอย่างยากลำบาก
เธอหลับตั้งแต่ก้าวเข้ามานั่งในรถ ยาวมาจนถึงบ้านพักตากอากาศที่หัวหิน ตื่นอีกทีตอนคุณแม่ปลุกเมื่อครู่
“ถึงแล้วเหรอคะ”
“จ้ะ ถ้ายังง่วงอยู่ไปนอนต่อบนห้องก็ได้”
ยังง่วงนอนอยู่แต่ไม่อยากนอนต่อ ไม่ได้กลับมาที่นี่นานมาก ก็อยากใช้เวลาอยู่กับคนสำคัญให้นานที่สุด
เธอเดินเข้าไปในบ้านพักตากอากาศด้วยหัวใจที่เต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง คิดถึงบรรยากาศดีๆที่นี่ กลิ่นอายของน้ำทะเล และเสียงเกลียวคลื่นคุ้นเคย ยังไม่ทันผ่านประตูเข้าไป ริมฝีปากก็เผยยิ้มอัตโน
