เมื่อกี้มันคืออะไรกัน
สัมผัสที่อ่อนโยน…
สายตาที่ดูอบอุ่น…
ทั้งหมดที่กล่าวมา คือ สิ่งที่เธอไม่เคยได้รับมาก่อนจากเซอร์เวย์ พอเอามือทาบอกข้างซ้าย พบว่ากำลังเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งแทบหลุดออกมาจากขั้วอยู่รอมร่อ
“มิลิน” มิราเรียกลูกสาวซึ่งยืนอยู่หน้าตู้เย็นที่เปิดอยู่ ส่วนในมือถือแก้วน้ำพร้อมกับเหม่อลอยคนเดียว
“มิลิน”
เงียบ…
จนกระทั่งตัดสินใจเดินเข้าไปสัมผัสตัวลูกสาว ถึงหลุดออกจากภวังค์ความคิด
“คะ…คะแม่”
“เป็นอะไรเหรอหืม แม่เห็นลินยืนเหม่ออยู่หน้าตู้เย็นนานมาก เรียกเท่าไรก็ไม่ตอบ”
“เปล่าค่ะ ลินไม่ได้เป็นอะไร แค่หิวน้ำน่ะค่ะ”
“แน่ใจ?”
“แน่ใจค่ะ”
มิรามองลูกสาวอย่างจับผิด ก่อนหน้านี้เห็นเดินออกไปส่งเซอร์เวย์หน้าบ้าน หลังจากนั้นก็เป็นอย่างที่เห็น ยืนเหม่อคนเดียวราวกับคนกำลังมีเรื่องให้คิด
“ว้าวุ่นใจเรื่องเซอร์เวย์เหรอ”
แก้วที่กำลังถูกยกขึ้นดื่มชะงัก จนขอบแก้วจรดลงริมฝีปาก สายตาคู่สวยเลื
