CARA
NABUSOG na yata ako sa halik ni Miguel. Hindi ako makaramdam ng gutom kahit hindi pa nalalapatan ang sikmura ko ng kahit ano — kahit kape. Panakaw nakaw ko s'yang pinagmamasdan habang nagmamaneho s'ya. How can he be so cheery in the morning? Sabagay, kahit noon naman ay maaga na s'yang magising at laging may ngiti sa labi. Para bang kahit anong hirap ang ipadanas sa kanya ay kayang kaya n'ya.
"If you keep staring at me like that, dito sa kotse mabubuo ang panganay natin."
Napasinghap ako. Panganay? Ibig sabihin may kasunod pa? Iba si Miggy. Breakfast ang pupuntahan pero nabaling sa pag-gawa ng bata.
"I wasn't sta—"
"I saw you. Huwag ka ng tumanggi. Hindi lang naman ikaw ang ganyan tumingin sa akin," natatawang sabi nito. "But I don't care about them, I care about you."
So aminad
