Toxin | รสรักอสรพิษ

2

เวลาต่อมา...เหมยกลับมาถึงบ้านก็พบว่าคุณตาได้กลับมาก่อนเธอแล้ว ท่านกำลังเตรียมอาหารเย็นมาวางไว้ที่โต๊ะกินข้าวพอดี

"สวัสดีค่ะ! ทำไมวันนี้คุณตากลับไวจังล่ะค่ะ" เหมยถามพลางวางกระเป๋านักเรียนลงที่โซฟา

"ก็พรุ่งนี้เหมยจะต้องไปรับวุฒิไม่ใช่หรือไง หลังจากรับวุฒิคนจากบ้านไร่จะมารับเหมยไปต่างจังหวัดเลย ตาเลยจะช่วยเก็บข้าวของไว้ก่อน"

ได้ฟังที่คุณตาบอกทำเอาเหมยมีสีหน้าหม่นหมองลง ต้องไปเร็วขนาดนั้นเลยหรือ ทำไมทางบ้านไร่ถึงต้องส่งคนมารับเธอด้วย เธอคิดว่าหลังรับวุฒิจะอยู่กับคุณตาสักอาทิตย์แล้วค่อยไปต่างจังหวัดแท้ ๆ

"ทำไมถึงต้องรีบขนาดนั้นล่ะคะ เหมยอยากอยู่กับคุณตาอีกสักหน่อย" สาวน้อยเอ่ยบอกเสียงเศร้า

"เจ้านายของตาเขาค่อนข้างยุ่ง พอไม่มีคนช่วยก็วุ่นวายไปหมด ในเมื่อเหมยตอบรับงานแล้ว เขาเลยอยากให้เหมยไปเร็วหน่อย"

"ช่วยไม่ได้ งั้นเหมยไปก็ได้ค่ะ แต่คุณตาอยู่ทางนี้ต้องดูแลตัวเองดี ๆ นะคะ ถ้าเหมยได้เงินเดือนดี คุณตาก็ไม่ต้องทำงานแล้ว เหมยจะเลี้ยงคุณตาเอง" สาวน้อยบอกพร้อมรอยยิ้มเดียงสา ทำให้คุณตาที่มีหลานสาวเป็นดั่งแก้วตาดวงใจต้องเสหน้าหลบ เดินกลับไปเตรียมอาหาร เพราะเกรงว่าหลานสาวจะเห็นแววตาเจือกังวลของตน

'ตาขอโทษนะเหมย...แต่ตาได้สัญญากับเขาไปแล้วว่าจะให้หลานไปอยู่กับเขา'

และแล้ววันจบการศึกษาก็มาถึง เหมยและมุกต่างผลัดกันถ่ายรูปตามซุ้มต่าง ๆ ที่ทางโรงเรียนจัดไว้อย่างสวยงาม และยังถ่ายรูปคู่กันไว้อีกเพียบ จะได้เอาไว้ดูคลายเหงาและเก็บไว้เป็นความทรงจำดี ๆ สองสาวร่วมกินเลี้ยงส่งท้ายอย่างสนุกสนานกับเพื่อนๆในห้อง กระทั่งอาจารย์มาแจ้งว่ามีคนมารอรับเธอที่ห้องธุรการ

"ใครมารับอะเหมย" มุกถามอย่างใคร่รู้

"น่าจะคนของบ้านไร่น่ะ คุณตาบอกว่าเจ้านายขาดคนช่วยงาน อยากให้เราไปเริ่มงานเร็วหน่อย" เหมยตอบ เพราะคุณตาบอกเธอไว้ล่วงหน้าแล้ว แต่มุกกลับรู้สึกว่ามันไม่เกินไปหน่อยหรือไง รับวุฒิปุ๊บก็เรียกใช้งานทันทีแบบนี้

"รีบอะไรขนาดนั้น เจ้านายเหมยเอาแต่ใจไปหน่อยไหม" มุกอดต่อว่าไม่ได้ เธอยังสนุกกับเพื่อนสาวอยู่แท้ ๆ

"คงไม่หรอก! เจ้านายคงมีเหตุผลแหละ งั้นเราไปก่อนนะ ถึงที่นั่นแล้วจะโทรหา สัญญา!" เหมยว่า แล้วส่งยิ้มให้เพื่อนสาว ก่อนจะรีบไปยังห้องธุรการทันที

ณ ห้องธุรการโรงเรียน...ชายวัยกลางคนท่าทางภูมิฐานยืนรอเหมยอยู่ในห้อง สาวน้อยเห็นแบบนั้นก็รีบตรงเข้าไปหาทันที

"สวัสดีค่ะเจ้านาย เหมยไม่คิดว่าเจ้านายจะมาเอง ขอโทษที่ให้รอนะคะ" สาวน้อยเอ่ยพร้อมพนมมือไหว้สวัสดี

คำทักทายของสาวน้อย ทำให้ชายวัยกลางคนมองดูเธอที่ท่าทางสุภาพเรียบร้อย พูดจามีมารยาท หน้าตาจิ้มลิ้มผิวพรรณดีอย่างกับลูกคนมีเงิน ทำให้คนที่เธอเพิ่งสวัสดีไปอดยิ้มรับไม่ได้

"ผมชื่อสิงห์ เป็นคนขับรถส่วนตัวของเจ้านายน่ะครับ คุณหนูเหมยใช่ไหมครับ" ลุงสิงห์ตอบด้วยน้ำเสียงใจดี แต่เหมยต่างหากที่ปล่อยไก่ตัวโต เพราะคิดว่าคุณลุงตรงหน้าคือเจ้านายของเธอ

"อ้าว...เหมยคิดว่าคุณลุงเป็นเจ้านายเสียอีก ขอโทษอีกครั้งนะคะที่คิดไปเอง ขายหน้าจริง ๆ" สาวน้อยตอบหน้าแหย เจ้านายของเธอทำงานอะไรกันนะ แม้แต่คนขับรถส่วนตัวยังใส่สูทผูกเนคไทด์เป๊ะขนาดนี้

"ไม่เป็นไรครับ ผมแวะไปเอาของที่บ้านคุณหนูมาแล้ว เราออกเดินทางกันเลยนะครับ" ลุงสิงห์บอก

'เอาของมาแล้ว? แต่คุณตายังไม่เลิกงานเลย ถ้าไปตอนนี้ก็คงไม่ได้ลาคุณตาน่ะสิ'

"แต่เหมยอยากบอกลาคุณตาก่อน" เหมยรีบแย้ง มีท่าทีอิดออด

"คุณตาของคุณหนูบอกว่าให้ไปที่บ้านไร่เลยครับ เลิกงานแล้วจะโทรหาคุณหนูเอง" ลุงสิงห์แย้ง

นี่คุณตาของเธอก็เห็นดีด้วยอีกแล้วหรือ หลานสาวจะจากอ้อมอกไปแล้วแท้ ๆ น่าน้อยใจจัง

"ก็ได้ค่ะ" สาวน้อยรับคำอย่างช่วยไม่ได้