ทางด้านของซินและพันไมล์ที่ขับรถผ่านไร่เพลิงพนาต่างก็ต้องแปลกใจเมื่อจู่ ๆ พื้นที่ก็ถูกปกคลุมไปด้วยบรรยากาศมืดครึ้มคล้ายฝนห่าใหญ่กำลังจะตก ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ยังแดดจ้าอยู่เลย
“เธอว่าอากาศที่นี่แปรปรวนไปไหม เดี๋ยวแดดเดี๋ยวครึ้ม” พันไมล์พึมพำ สายตากวาดมองไปยังทิวทัศน์รอบ ๆ
“ไม่รู้สิ หนูก็เพิ่งเคยเห็น จู่ ๆ ฟ้ามืดได้ยังไง หนูว่าเรารีบหน่อยไหม จะได้ให้คนงานพาเจ้าสีนิลไปที่คอกก่อน พรุ่งนี้จะได้เอากลับกัน”
“เอาดิ” พันไมล์รับคำ ยังคงประหลาดใจกับเหตุการณ์อยู่เงียบ ๆ
ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าไร่เพลิงพนาและไร่หัสดินทร์น่าจะมีบางอย่างแปลก ๆ ซ่อนอยู่ ซึ่งตอนนี้พันไมล์ยังคงสรุปอะไรไม่ได้ เพราะมันอาจจะมีหรือไม่มีก็ได้ หรือเขาอาจจะแค่คิดไปเองเท่านั้น
“พี่คิดอะไร” ซินเอ่ยถาม
“เปล่า เออ...เธอเคยเข้าไปในไร่เพลิงพนาไหม”
“เคยสิ ไร่ของพี่นิลกาฬ ตอนเด็ก ๆ หนูเคยมาบ่อย แต่ไร่แถวนี้สัตว์ชุกชุมมาก หนูเจ
