เหมยมองดูเสื้อผ้าของนิลกาฬที่ถูกเขาถอดทิ้งไว้ สาวน้อยขมวดคิ้วมุ่น ไหนว่าไม่สบายไงล่ะ ทำไมพอกลับถึงห้อง เขาถึงได้พาตัวเองไปอาบน้ำแบบนั้น เหมยกังวลจนวางใจไม่ได้ จึงตัดสินใจเดินไปเคาะประตูห้องอาบน้ำสองสามครั้ง ก่อนจะส่งเสียงถามคนด้านใน
"คุณนิล! คุณป่วยอยู่ ทำไมถึงอาบน้ำล่ะคะ เดี๋ยวก็ไข้ขึ้นหรอก"
"ช่างฉัน…" ทว่าคำตอบที่แสนง่ายและเอาแต่ใจของเขาทำให้เหมยเหลืออด จนกระชากประตูเปิดเข้าไป ประตูที่ไม่ได้ล็อคไว้นำพาร่างเล็ก ๆ ของเธอที่หุนหันก้าวขาเข้าไปถลาเข้ามาด้านใน เพราะนิลกาฬเปิดน้ำทิ้งจนเจิ่งนอง เหมยจึงลื่นเสียหลัก
ปึก!
ร่างเล็ก ๆ ของเหมยถลาเข้ามากระแทกกับแผงอกกำยำที่ชุ่มโชกไปด้วยน้ำที่ไหลลงมาจากฝักบัว หยดลงมาตามปลายผมของร่างสูง และตกกระทบลงบนหน้าสาวน้อย
นิลกาฬที่แววตาเต็มไปด้วยความฉุนเฉียวจ้องมองคนที่กล้าเข้ามาหาเขาถึงในห้องอาบน้ำ แถมเป็นช่วงอันตรายแบบนี้ด้วย
"เข้ามาทำไม" เขาส่งเสียงดุ ๆ
