“คุณจะไปไหนคะ” เหมยรีบลุกขึ้นตามเขา
“ฉันต้องไปที่ไร่หน่อย ถ้ายังไม่คิดทำงานก็นั่ง ๆ นอน ๆ ไป” ชายหนุ่มว่า แต่เขาพูดมาถึงขนาดนี้ แล้วสาวน้อยจะกล้าทำแบบนั้นได้ยังไง
“คุณนิล! เหมยไปด้วยค่ะ” เธอร้องบอก แต่นิลกาฬกลับเดินหายออกไปจากห้องแล้ว เหมยจึงต้องรีบสะพายกระเป๋าและวิ่งลงบันไดตามเจ้าของร่างสูงไป ทว่าการเคลื่อนที่ของนิลกาฬว่องไวกว่าปกติ ทำให้เหมยที่วิ่งไล่หลังเขาลงมาจนถึงชั้นล่าง ไม่เห็นแม้แต่เงาของชายหนุ่มเจ้าของไร่
“คุณหนูเหมยหาอะไรอยู่ครับ” ลุงสิงห์ที่จู่ ๆ ก็โผล่มาทำเอาเหมยสะดุ้งตกใจ
“คุณนิลค่ะ เหมยบอกว่าจะออกไปที่ไร่ด้วย แต่คุณนิลก็ไม่รอเหมยเลย แล้วนี่...เขาไปทางไหนแล้วคะ ทำไมเดินเร็วขนาดนี้” สาวน้อยตอบ ทำหน้ามุ่ยใส่คนที่ไม่ยอมรอเธอ
“ออกไปแล้วล่ะครับ แต่คุณนิลฝากบอกให้คุณเหมยไปเอากาแฟที่ร้านกาแฟหน้าไร่มาให้ที่ออฟฟิตครับ” ลุงสิงห์บอก
เหมยจำได้ว่าตอนที่เลี้ยวเข้าไร่เพลิงพนามา ด้านหน้
