“คุณหนูคะ คุณหนู ใจเย็นๆ ก่อนค่ะ” ป้าจิตรที่เห็นเจ้านายหนุ่มลากหญิงสาวเข้าไปในห้องอาหารรีบมาห้ามปราม
“ปล่อย!”
“ก็บอกให้ไปกินข้าวไง ทำไมไม่ฟังคำสั่ง” เขาตะคอกใส่
“ฉันจะกลับบ้าน!”
“ถ้าฉันยังไม่อนุญาตให้กลับ เธอก็กลับไม่ได้”
"นายไม่มีสิทธิ์!"
“มีสิทธิ์! ถ้าเธอยังฤทธิ์เยอะ ฉันตามไปทวงหนี้กับพ่อเธอแน่”
“พ่อฉันเกี่ยวอะไรด้วย คนที่นายต้องไปทวงหนี้คือไอ้ภัทรนู่น” พาฝันเถียงไม่ลดละ
“คุณหนูคะ ป้าขอเถอะนะ ไปกินข้าวก่อน รับรองคุณได้กลับแน่ คุณหนูพูดคำไหนคำนั้น ใช่ไหมคะคุณหนู” ป้าจิตรพยายามไกล่เกลี่ย
“…ไปกินข้าว ผอมอย่างกับไม้เสียบผี” คาร์เตอร์ลดเสียงลงเล็กน้อย
พาฝันสะบัดมือจากเขา เธอจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง
“งั้นก็ไปสิ ไปกินข้าวกัน”
“ไปค่ะ ไปค่ะ” แม่บ้านพรที่ยืนอยู่เหตุการณ์รีบโพล่งขึ้น
“อาหารอร่อยๆ ของโปรดคุณหนูทั้งนั้นเลยค่ะ” เธอรีบพูดพร้อมผายมือเชิญหนุ่มสาวทั้งสองไปที่ห้องอาหาร
คาร์เ
