Fire Burn อย่ามาเล่นกับไฟ

บทที่ 6 เซอร์ไพรส์

ปึง!! ปึง!! ปึง!!

เสียงทุบประตูห้องน้ำดังขึ้นสามครั้งติดกัน ไฟที่อยู่ในห้องน้ำถึงกับหัวเสีย เขาเข้าแค่ 20 นาทียังขนาดนี้ ถ้าเขาเข้าไปเป็นชั่วโมงพี่ไป๋คงพังประตูเข้ามาอย่างไม่ต้องสงสัย

"ไอ้ไฟมึงอย่าลีลา คนอื่นเค้าพร้อมกันหมดแล้ว เมื่อไหร่จะออกมาสักที นี่คิดจะโดดเหรอ" เสียงของพี่ไป๋มาพร้อมกับเสียงทุบประตูอีกสองครั้งนั่นมันก็ทำให้เขาที่ยืนมองดูกางเกงตัวเองอยู่ถึงกับหน้าตึง ตึงที่กางเกงไม่พอยังไปตึงที่หน้าอีก

"โดดก็เหี้ยแล้วพี่ไป๋"

"แล้วมึงทำไรอยู่ อย่ามาชักว่าวตอนนี้นะโว๊ย เ****นไม่ดูเวลาอีก"

ชักว่าวอะไร ถ้าเขาชักจริงขั้นต่ำคือครึ่งชั่วโมงโน้น ซึ่งเขาไม่ได้เหี้ยถึงขั้นชักในมหาลัยไหมล่ะ : (

"ผมเปล่าสักหน่อย แต่กางเกงผมมันรัดเกินพี่มีให้ผมยืมอีกตัวปะ" อันนี้เขาไม่ได้กวนประสาท แต่กางเกงว่ายน้ำเขามันรัดจริง เขาโดดซ้อมว่ายน้ำมาเกือบเทอม กางเกงที่ใส่อยู่มันก็ตั้งแต่ปี 1 ตอนนี้เขาขึ้นปี 2 อะไรๆ มันก็ต้องใหญ่ขึ้นไม่ว่าจะเป็นร่างกายเขา หรืออะไรบางอย่างที่นูนเด่นอยู่ข้างล่าง

"กูตัวเล็กกว่ามึงอีก แบบนี้จะหาที่ไหนมาให้เปลี่ยน มึงก็ใส่ๆ ไปก่อน ค่อยเปลี่ยนวันหลังโน้น" ไป๋ตอบกลับมา ได้แต่คิดว่าไอ้ไฟมันจะใหญ่เท่าไหนกันเชียว ถึงมันจะตัวใหญ่จากเมื่อก่อนเขาที่เห็นมันอยู่เกือบทุกวันก็ไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรเปลี่ยนไปมาก นอกจากทรงผมเซอร์ๆ ที่ขัดกับคณะที่มันเรียนอยู่ก็ตาม

คนนอกอาจคิดว่ามันเรียนวิศวะเพราะลุคเถื่อนๆ แต่ใครจะไปรู้ว่ามันจะเรียนบริหารกันล่ะ ถ้าจะถามว่าไฟฮอตในหมู่สาวๆ หรือเปล่า ไป๋เอาหัวเป็นประกันเลยว่า... แทบไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ไอ้ไฟ ไม่ใช่ว่ามันไม่หล่อแต่ลุคเถื่อนๆ ที่มาพร้อมกับรถแต่งซิ่งอย่างกับเด็กแว้น พวกผู้หญิงก็พากันเทมันไปหมดจนไอ้ไฟแห้วมาแล้วหลายคน

ไป๋ทั้งเห็นใจและสงสารไฟ ถ้ารู้ว่ามันชอบใครเขาแทบจะเข้าไปจีบให้มันอย่างไว

"ไม่มีเปลี่ยนผมไม่เปลี่ยนแล้วนะพี่ สาวๆ เป็นตากุ้งยิงอย่ามาโทษผมนะโว้ย" ไฟตะโกนออกมาก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำออกมาพร้อมกับกระเป๋าใส่ชุดนักศึกษา พี่ไป๋เมื่อเห็นเขาก็ถึงกับเลื่อนสายตาไปมองยังจุดที่เด่น ปกติหน้าตาไฟจะเด่นสุดในสรีระ แต่เมื่อเขาอยู่ในชุดว่ายน้ำกางเกงตัวเดียวแบบนี้ ส่วนที่เด่นที่สุดกลับเป็นอวัยวะข้างล่าง

"โหไอ้ไฟ มึงแดกยาตัวไหนบอกกูหน่อยดิ!" รุ่นพี่ถึงกับไม่เชื่อสายตา แต่ใครจะไปกินยาพวกนั้นกันของเขามันธรรมชาติแบบไม่ปรุงแต่ง

"จิ๊! ไม่ได้กินยาเหอะ พ่อให้มาเยอะก็งี้ผมใช้ชีวิตลำบากเลยตอนนี้" เขาโคตรภูมิใจเวลาขึ้นเตียงกับผู้หญิง แต่ตอนนี้เริ่มลำบากล่ะเพราะเขาไม่ใช่พวกชอบโชว์เสียด้วย แต่ไอ้ลูกชายเขามันไม่ให้ความร่วมมือเลย

"ก็ว่าทำไมมึงโง่ สารอาหารมาอยู่ที่อีกหัวหมดแล้วนี่เอง" พี่ไป๋เอ่ยแซวอย่างขำๆ ซึ่งไฟไม่ได้โกรธหรืออะไรพวกรุ่นพี่ก็แซวแรงๆ แบบนี้จนชินแล้วล่ะ

"อย่างน้อยผมก็มีให้ใหญ่สักหัวแหละ อย่างพี่หัวบนกับหัวล่างก็พอๆ กันนั่นแหละ"

"ไอ้เหี้ยไฟ!..."

ไฟหัวเราะในลำคอเมื่อเอ่ยแซวพี่ไป๋เสร็จก็รีบเดินออกจากห้องแต่งตัวทันทีไม่งั้นโดนกูโดนเตะแน่ แต่เท้าเขายังไม่ทันได้ก้าวพ้นขอบประตูห้องแต่งตัวที่ถูกเปิด พี่ไป๋ก็ปากระเป๋าผ้าตัวเองใส่หัวเขาเข้าอย่างจังจนไฟต้องหลบไปอีกฝั่ง

ผลัก!

"อะ!" นี่ไม่ใช่เสียงครางของไฟ แต่เป็นเสียงครางของผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาเผลอชนเข้าในตอนที่หลบหลีกกระเป๋าของพี่ไป๋ที่โยนมา

ร่างเล็กซวนเซไปทางด้านหลังจนเกือบจะเสียหลักลงไปในสระว่ายน้ำจนเขาต้องคว้าเอวเล็กดึงเข้าหาลำตัวอย่างตกใจ

ใบหน้าของเธอแนบชิดกับแผงอกกว้างที่ไร้อาภรณ์ ลมหายใจอุ่นร้อนของคนตัวเล็กกว่ารินรดตรงส่วนนั่นจนเขาขนลุกซู่ วงแขนแกร่งโอบกระชับรอบเอวเล็ก เขารับรู้ได้ถึงอาการเกร็งของอีกฝ่าย

"เป็นไรไหม โอเคหรือเปล่า.."

ร่างกำยำเอ่ยกระซิบเสียงแผ่วใบหน้าหล่อหลุบตามองคนในอ้อมแขน และเป็นจังหวะเดียวกันที่คนในอ้อมแขนเขาเงยหน้าขึ้นมาเพราะเสียงอันคุ้นหู

กึก!

เหมือนต่างคนต่างชะงักกันอยู่อย่างนั้น สายตาที่สบกันมีแววตกใจปะปนไปกับความแปลกใจ แต่วงแขนแกร่งกลับไม่ยอมผละออกจากเอวเธอ ในหัวมีคำถามมากมายอย่างเช่น 'ปิ่นมาอยู่ตรงนี้ได้ไง!'

"เห๊ยๆ กูขอโทษไม่คิดว่ามึงจะชนใคร มีใครเป็นอะไรไหมวะ"

เสียงของพี่ไป๋ที่ดังมาจากด้านหลังทำให้เขาต้องผละวงแขนออก ก่อนจะถอยหลังออกมาหนึ่งก้าว

พี่ไป๋เดินมาหยุดตีคู่กับเขาก่อนจะมองไปยังคนที่เขาชนเมื่อครู่ เรียกง่ายๆ ว่าเขาชนปิ่นนั่นแหละ

"พี่ขอโทษแทนไฟมันด้วยนะ พอดีมันซุ่มซ่ามแบบนี้แหละ เราเจ็บตรงไหนหรือเปล่า" พี่ไป๋ยิ้มขอโทษขอโพยเธอใหญ่ความผิดนั้นก็โยนให้ไฟรับไปเพียงผู้เดียวแล้วกัน

ไฟได้ยินแบบนั้นถึงกับทำหน้าเซ็ง 'อ้าวโยนความผิดให้เขาเสียอย่างนั้น' มันเป็นเพราะพี่ไป๋นั่นแหละที่ปากระเป๋ามาโดนหัวเขาน่ะ

"อ่า ไม่เป็นไรค่ะ"

ปิ่นมุกเกาแก้มตัวเองเล็กน้อยเพราะโดนจ้องจากพี่ไป๋ วันนี้เธอติดสอยรุ่นพี่มาถึงมหาลัย SD และเธอก็พึ่งรู้เดี๋ยวนี้ว่าไฟอยู่ชมรมว่ายน้ำเหมือนกัน อีกทั้งยังเป็นพันธมิตรกันอีก แบบนี้คงเจอกันบ่อยถ้าสองสโมสรจัดการแข่งขันกัน เธอเองไม่ได้เป็นนักกีฬาตัวหลัก แต่รุ่นพี่ก็ยังลงชื่อเธอเข้าไปเผื่อเกิดเหตุไม่คาดฝันจะได้สแตนด์บายเตรียมพร้อมอยู่ตลอด

สายตาของเธอลอบมองไปยังร่างกำยำที่ยืนอยู่ไม่ไกล ไฟในตอนนี้แตกต่างจากตอนที่เธอเคยเจอเขาสวมเพียงกางเกงว่ายน้ำที่รัดจนอะไรบางอย่างมันเด่นจนแทบจะบังคับสายตาไม่ให้มองมันไม่ได้ ยิ่งลอนกล้ามหน้าท้องที่ขึ้นเป็นลูกๆ ของเขาก็เรียกสายตาจากเธอได้เป็นอย่างดี

เธอไม่เคยคิดว่าไฟจะหุ่นดีขนาดนี้ ทำไมสิ่งที่เธอชอบต้องไปอยู่ที่เขาด้วยก็ไม่รู้

"ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว เราเป็นตัวแทนของมหาลัย a ใช่ไหม" เสียงของรุ่นพี่ต่างมหาลัยเอ่ยขึ้นทำให้เธอละสายตาจากเขากลับมายังคนที่เอ่ยถามเธอทันที เมื่อกี้เผลอมองเขาทั้งนานสองนานด้วย น่าอายชะมัดเลย

"อ่าค่ะ แต่ปิ่นไม่ได้เป็นตัวหลักนะคะ"

เธอเป็นแค่ตัวสำรองอาจจะไม่ได้ลงซ้อมกับพวกพี่ๆ ในวันนี้แต่เธอก็ใส่ชุดว่ายน้ำวันพีชสวมทับด้วยเสื้อแจ็คเก็ตแขนยาว

"ไม่เป็นไร รุ่นพี่เราบอกแล้วใช่ไหมว่าจะต้องจับคู่กันซ้อมระหว่างสองมหาลัยน่ะ" พี่ไป๋เอ่ยถามอย่างกับถามลมฟ้าอากาศ คงคิดว่าเธอรู้อยู่แล้วเลยกะจะลองแกล้งถามเพื่อชวนคุยเฉยๆ แต่ที่ไหนได้...

"ห๊ะ?" คนตัวเล็กถึงกับทำหน้างง รุ่นพี่ยังไม่ได้อะไรกับเธอ อาจเป็นเพราะเป็นตัวสำรองเลยไม่ต้องบอกก็ได้

"นั่นแหละ พี่เลยถามว่าเรารู้แล้วยังเพราะตอนนี้เหมือนทางโน้นจะจับคู่กันหมดแล้วนะ" พี่ไป๋ส่งสายตาให้เธอหันกลับไปมองอีกฝั่งที่ใครหลายคนต่างวอมร่างกายของตัวเองเพื่อลงสระกันแล้ว แต่เธอเองยังไม่มีคู่และดูเหมือนตรงนั้นจะไม่เหลือใครให้เธอจับคู่ซ้อมได้แล้ว

"อ้าว ปิ่นยังไม่มีคู่เลยนะคะ"

แต่ไม่มีคู่ซ้อมเธอก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร แค่จับคู่กันเพื่อบอกเวลาการว่ายน้ำว่าคู่ของตัวเองทำได้กี่นาที หรือเป็นคู่ซ้อมตอนว่ายแค่นั้นเอง แต่รุ่นพี่ตรงหน้ากลับดึงแขนของไฟมาตรงหน้าเธอเสียอย่างนั้น

"งั้นคู่ไอ้ไฟไปเลย คนนี้ตัวเก็งของมหาลัยพี่ มันเก่งมากนะ จากตัวสำรองเดี๋ยวขึ้นเป็นตัวจริงได้แน่นอนเชื่อพี่"

"เอ่อคือ.." ปิ่นมุกถึงกับพูดไม่ออก เธออยากปฏิเสธแต่ก็กลัวว่าจะไม่เป็นมืออาชีพแล้วโดนตำหนิจากรุ่นพี่ของเธอได้ ปิ่นมุกจ้องหน้าของไฟเล็กน้อยเมื่อไม่เห็นว่าเขาทำสีหน้าเหม็นเบื่อเหมือนอย่างทุกทีมาให้ก็เอ่ยตอบกลับไปทันที "เอางั้นก็ได้ค่ะ"

อย่างน้อยเป็นไฟก็คงดีกว่าคนอื่นนั่นแหละ เพราะดูจากสายตาชมรมฯว่ายน้ำของมหาลัย SD ส่วนใหญ่เป็นผู้ชายมากกว่า 70% ซ้อมกับเขามันย่อมดีกว่าซ้อมกับผู้ชายคนอื่น เพราะไฟคงไม่พิศวาสเธอแม้แต่น้อย

เธอผละออกไปเพื่อวอมร่างกายให้พร้อมสำหรับลงสระไม่ได้หันกลับไปมองทางด้านหลังว่าพี่ไป๋พูดอะไรกับไฟอีก

สายตาของไฟมองตามคนตัวเล็กที่เดินไปอีกฝั่งโดยที่การกระทำนั้นมันอยู่ในสายตาของรุ่นพี่อันเป็นที่รักข้างกายเขาในตอนนี้

หมับ!

พี่ไป๋พาดแขนเข้ามาล็อคคอเขาก่อนจะพาเดินตามหลังเธอไปห่างๆ ริมฝีปากก็เอ่ยพูดกับเขาเสียงแผ่วที่พอให้ได้ยินกันแค่สองคน

"ไอ้ไฟคนนี้กูยกให้ ตอนแรกกูกะจะเอาเอง แต่คิดว่ามึงคงชอบ คุยกับเค้าดีๆ นะโว๊ยอย่าเที่ยวเอาอะไรชี้หน้าเค้านะมึง โดยเฉพาะอันข้างล่างเก็บไว้โชว์เค้าวันหลังบ้างก็ได้"

"พี่ไป๋มึงคิดเหี้ยมาก" เขาดึงแขนรุ่นพี่สุดที่รักออกก่อนจะรีบเดินไปยังปิ่น แต่ก็ไม่วายโดนพี่ไป๋เดินตามมาไม่เลิกอีก

"ก็ไม่เท่ามึงหรอก อย่าคิดว่ากูดูสายตามึงไม่ออกนะไอ้ไฟ" รุ่นพี่จ้องเขาอย่างรู้ทัน สายตาของผู้ชายด้วยกันมักดูออก

ก็อย่างว่า 'ผีเห็นผี!!'

"จิ๊! พี่แม่งรู้มากเกินไปละ ไปไหนก็ไปเลย" เขาไล่รุ่นพี่ให้ไปให้พ้นสายตาเขา รู้ดีไปหมดอย่างกับมานั่งในใจเขา และถือว่าพี่ไป๋ไม่วุ่นวายกับเขามากเกินไปเพราะหลังจากกวนประสาทเขาเสร็จก็รีบไปดูอีกฝั่งทันที

"เหลือสระ 3 กับสระ 4 ที่ว่างอยู่ เธอเลือกสระไหนก็บอกแล้วกัน" เมื่อเดินมาหยุดอยู่ที่คนตัวเล็ก เขาบิดขี้เกียจเล็กน้อยคลายกล้ามเนื้อ เพราะก่อนหน้าจะเปลี่ยนชุดเขาวอมร่างกายตั้งไว้เรียบร้อยพร้อมลงอ่าง เอ๊ย! ลงสระ...

"เอาห่างๆ คนอื่นหน่อยก็ได้" ปิ่นมุกเอ่ยบอกเขาไปโดยที่ไม่ได้หันไปมองเขาแต่อย่างใด วันนี้เธอใส่ทูพีชแบบเว้าหลัง ความยาวแค่คืบเดียว ตอนนี้เธอใส่แจ็คเก็ตตัวใหญ่เลยไม่เป็นที่สนใจของใครในเวลานี้ แต่ถ้าเธอถอดขึ้นมาอาจเป็นเป้าสายตาของคนอื่นได้

"ทำไมวะ นี่เธอคิดจะลวนลามฉันหรือไง ถึงได้เอาสระที่ไกลคนอื่นขนาดนั้น" เขาเอ่ยทีเล่นทีจริง แต่เธอรู้ว่าเขาแค่อยากกวนประสาทเธอเฉยๆ แค่นั้น สมองเขามันมีแค่นั้นแหละ

"ทะลึ่งไปคนเดียวเหอะนายน่ะ : (" เบะปากไปให้เขาอีกหนึ่งทีก่อนจะเดินนำหน้าเขาไปยังสระที่ 4 ที่อยู่ห่างๆ จากคนอื่นหน่อย สระในโรงยิมมีทั้งหมด 4 สระ สระแรกกับสระที่สองคนเยอะจนเธอไม่อยากจะสุงสิงด้วยมันคงวุ่นวายน่าดู

"หึ! คิดก็บอก..." แต่เขาก็ยังเดินมาตามกวนประสาทเธอไม่เลิก จนคนตัวเล็กต้องหันขวับไปมองเขา แต่เมื่อเห็นใบหน้ายิ้มๆ พร้อมกับสายตาที่ล้อเลียนกันก็ทำเธอถึงกับปรี๊ดแตก

"จิ๊! นี่ไอ้บ้าไฟฉันไม่ได้คิดทะลึ่งกับนายเลยนะ หยุดส่งสายตาล้อเลียนมาให้ฉันได้แล้ว" ชักเริ่มจะโมโหแล้วนะ

"เมื่อกี้เห็นนะว่าแอบมองหุ่นฉันอยู่น่ะ" คำพูดต่อมาของเขาทำเธอถึงกับไปไม่เป็น อันนั้นมองจริงแต่ไม่ได้ตั้งใจมองไง...

"ใครอยากมองนายกัน สายตาฉันแค่เผลอต่างหาก" คนตัวเล็กหลบสายตาเขาหลังจากนั้น สายตาพร้อมรอยยิ้มของเขามันทำใจเธอสั่นแปลกๆ ไม่อยากจะยอมรับเท่าไหร่ แต่เวลาเขายิ้มมันดูดีจริงๆ

ร่างกำยำเดินเข้ามาใกล้เธออีกเล็กน้อยจนระยะห่างระหว่างกันลดเหลือเพียงแค่ก้าวเดียว ก่อนที่เขาจะก้มใบหน้าลงมากระซิบข้างใบหูเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม

"นั่นแปลว่ามองอยู่ไม่ใช่หรือไง"

"..." ปิ่นมุกชะงักค้างไปชั่วขณะเผลอกัดริมฝีปากล่างของตัวเองเล็กน้อย เมื่อคิดว่าก่อนหน้านี้พูดอะไรออกไป

"แต่จะมองก็มองไปไม่ได้ห้ามสักหน่อย พอดีมีของดีให้โชว์ :) "

พูดจบก็หัวเราะในลำคอแผ่วๆ ก่อนจะผละออกจากตัวเธอไป ปล่อยให้ปิ่นมุกยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น