อาย....
ฉันมานอนที่โรงพยาบาลเกือบจะอาทิตย์แล้วค่ะสาเหตุที่มานอนก็เพราะฉันเครียด ไม่ต้องถามนะคะว่าเครียดเรื่องอะไรฉันไม่อยากคิดถึงมันอีกแล้วตอนนี้ฉันโฟกัสที่ลูกในท้องเพราะฉันเกือบสูญเสียแกไปแล้ว ฉันลูบท้องตัวเองเบาๆก่อนจะพูดกับลูกด้วยความรู้สึกผิด
"แม่ขอโทษนะคะที่เกือบทำให้เราไม่ได้เจอกันแล้ว แต่ต่อไปนี้แม่สัญญาว่าแม่จะดูแลหนูให้ดีที่สุดเท่าที่แม่คนนึงจะทำได้ หนูอยู่กับแม่นะลูกนะอย่าจากแม่ไปไหนนะคะ"
ที่ฉันพูดแบบนี้ก็เพราะคุณหมอบอกว่าลูกอาจจะไปจากฉันเมื่อไหร่ก็ได้ถ้าฉันไม่ดูแลตัวเองให้ดี ตอนนี้ฉันขยับลุกนั่งไม่ได้เลยต้องนอนอยู่บนเตียงอย่างเดียวจะทำธุระอะไรก็ต้องมีพยาบาลมาคอยดูแล คุณหมออยากให้ฉันไม่ต้องลุกเดินไปไหนให้นอนเฉยๆดีที่สุดซึ่งฉันก็ทำตามอย่างเคร่งครัดเพราะกลัวจะเสียแกไป ฉันพยายามไม่คิดมากอีก เมื่อกี้มาร์คเข้ามาหา ก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนบอกว่าฉันอยู่ที่นี่แต่ก็ช่างเถอะ เขาจะอะไรยังไง
