ตอนเช้า.....
ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าอีกวัน พอขยับตัวร่างกายมันก็ปวดร้าวไปหมด ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเมื่อคืนมาร์คหนักหน่วงแค่ไหนกับฉัน เขาทำเหมือนตายอดตายอยากมาจากไหนจนฉันต้องร้องขอให้เขาหยุดและกว่าจะหยุดก็เกือบเช้าแล้ว และตอนนี้เขาก็ยังไม่ตื่น จะบอกว่าเขาไม่ได้ออกจากห้องของฉันเลยตั้งแต่เมื่อวานที่เข้ามาซึ่งก็รวมถึงฉันเองด้วยที่ไม่ได้ออกจากห้องเหมือนกัน
ขนาดพี่ก้านตองมาเรียกให้ออกไปทานอาหารค่ำฉันก็ยังไม่ได้ออกไปเพราะคนเอาแต่ใจไม่ยอมให้ฉันลุกไปไหน ฉันเลยต้องโกหกพี่ก้านตองว่าไม่ค่อยสบายขอนอนพัก แต่จริงๆแล้วฉันไม่ได้พักเลยก็เพราะมาร์ค
"มาร์คนายตื่นได้แล้ว" ฉันพยุงตัวเองให้นั่งหลังพิงหมอนและหันมาปลุกคนข้างๆที่นอนเหมือนซ้อมตาย
"จะตื่นไม่ตื่น มันเช้าแล้วนะมาร์ค" ฉันเขย่าตัวเขายังไงก็ไม่ไหวติง
"มาร์คคคคคค"
"อื้มมมมม อย่าเพิ่งปลุกได้ป่าววะตื่นไม่ไหวของีบอีกแป๊บ ปวดเอวไปหมดละเนี้ยเพราะเธอเลย"
