เรื่องของมาร์คกับพี่ลูกนกเป็นที่พูดถึงทั้งมหาลัยเพราะทั้งคู่ถือว่าเป็นคนที่ใครๆก็รู้จัก หนุ่มหล่อรุ่นน้องกับสาวสวยรุ่นพี่ที่ทุกคนต่างก็คิดว่ากำลังคบหาดูใจกันอยู่เพราะมาร์คไม่เคยเทคแคร์ดูแลใครดีเท่าพี่ลูกนกเลยตั้งแต่รู้จักกันมา ตอนนี้พักทานข้าวพี่ลูกนกก็มานั่งกับมาร์คแล้วก็หินส่วนฉันที่ไม่มีเพื่อนคนอื่นๆก็จำเป็นต้องมานั่งด้วยเหมือนทุกครั้งทุกวัน เพราะถ้าแยกออกมาก็อาจจะเป็นที่ผิดสังเกตุเพราะตลอดเวลาสามปีที่เรียนที่นี่เราสามคนจะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด
"มองจานข้าวจะอิ่มมั้ยยัยเตี้ย" หินพูดกับฉันระหว่างที่ฉันกำลังนั่งเขี่ยจานข้าวอยู่ข้างๆ ส่วนที่นั่งตรงข้ามก็มีมาร์คกับพี่ลูกนกที่ขยันสวีทหวานใส่กันป้อนข้าวป้อนน้ำกันจนทำให้ใครต่อใครที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างพากันอิจฉา
"เราไม่ค่อยหิวน่ะ เราขอตัวไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดนะ" ฉันพูดกับหินก่อนจะลุกออกมาจากโต๊ะเพราะคิดว่าถ้านั่งนานกว่านี้ฉันน้ำตาฉันคงไหล
