ธมนกลับมาถึงบ้านก็ค่ำมากแล้ว ป้าอิ่มมาถึงก่อนแล้วตั้งแต่เมื่อวาน เมื่อเธอมาถึงป้าอิ่มก็รีบมาเปิดประตูและสวมกอดด้วยความคิดถึง “คุณหนูคล้ำไปนะคะ”
“แสงแดดทางใต้นะคะ” ธมนตอบกลับอย่างไม่เดือดร้อน
“ป้าสบายใจขึ้นเยอะเลยนะคะที่เห็นว่าคุณหนูสบายดี...เอ่อ สวัสดีค่ะคุณรัฐขอโทษนะคะพอดีป้ามัวแต่ดีใจ”
“ไม่เป็นไรครับ” รัฐทักทายทำความเคารพผู้ใหญ่อย่างไม่ถือตัว ป้าอิ่มอดไม่ได้ที่จะแอบหวังให้ธมนตอบรับรักและความจริงใจของรัฐเสียที แต่เรื่องแบบนี้ไม่มีใครสั่งใครได้ รัฐได้รับเชิญให้เข้าไปดื่มน้ำในบ้านซึ่งเขาก็เต็มใจ พวกเขาทยอยเข้าไปในบ้านโดยไม่รู้ตัวเลยว่าได้ถูกติดตามมาตั้งแต่สนามบินจนถึงบ้านของธมน
“คุณธมนคงจะไม่รังเกียจนะครับ ถ้าพรุ่งนี้คุณพ่อคุณแม่ของผมจะขอร่วมทำบุญด้วย” ธมนยิ้มและกักเก็บความไม่สบายใจภายในใจไว้อย่างมิดชิด รัฐอยู่ต่ออีกสักพักก็ขอตัวกลับ “พรุ่งนี้ผมจะส่งรถมารับนะครับ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ”
“อ
