ตอนที่ 3 อาหารเช้าโรงแรม
1233 Words
เตชินท์เดินออกมาจากห้องน้ำ พอดีกับเสียงโทรศัพท์จากผู้ช่วยของเขาดังขึ้น
"ชานนท์"
"บอสจะให้เอาอาหารเช้าขึ้นไปเลยมั้ยครับ"
"พนักงานของเราล่ะ"
"กินอยู่ที่ห้องอาหารครับ"
"งั้น...เดี๋ยวผมลงไปกินที่นั่น ไม่ต้องยกขึ้นมา"
"หา..บอสว่าไงนะครับ"
"ตามนั้น เดี๋ยวเจอกัน"
"ตามนั้นอะไรล่ะ ฟ้าถล่มแน่ๆ บอสที่ไม่เคยทานข้าวร่วมกับคนอื่นจะลงมากินอาหารเช้าบุฟเฟต์เนี่ยนะ"
เตชินท์เดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดลำลองสบายๆวันนี้เป็นวันที่สองของงาน outing ที่ปล่อยให้เที่ยวกันแบบอิสระ เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้วจึงเดินลงไปที่ห้องอาหาร
เขาเจอชานนท์รออยู่หน้าห้องอาหารและเดินไปพร้อมกับเขา เมื่อเดินเข้าไปพบว่าพนักงานจากที่คุยกันเสียงดังก็เงียบลงทันทีเมื่อเขาเดินเข้ามาในห้องอาหาร
"บอสลงมากินข้าวด้วยเหรอ"
"โอย ชุดลำลองยังหล่อขนาดนั้นเลย พ่อก็คือพ่อ ละลายแล้ววววว"
"ละลายอะไรล่ะ จำตอนประชุมโปรเจคครั้งที่แล้วไม่ได้เหรอ โดนด่ายกทีม"
"โธ่ อย่าพึ่งดับฝันกันสิวะ เอาไว้ก่อน อาหารตามาทั้งที ขอมองหน่อย"
บอสหนุ่มเดินเข้ามาทักทายพวกเขาอย่างเป็นกันเองจนทุกคนตกตะลึงกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของเขา แม้แต่ชานนท์เองก็นึกไม่ถึง
"หวัดดีทุกคน เมื่อคืนหลับสบายดีมั้ย"
"ดีค่ะบอส หลับสนิทมากเลยค่ะ"
"นั่นเพราะแกเมาไง"
"อย่าพูดความจริงสิอีดอX...อุ๊ย ขอโทษค่ะบอส"
"ไม่เป็นไร ตามสบายนะ วันนี้ก็เที่ยวกันให้เต็มที่เลย"
"ขอบคุณครับ/ค่ะบอส"
เขาเดินมานั่งโต๊ะมุมสุดเพื่อจะได้เห็นคนที่เดินมาชัดๆ และไม่นานเป้าหมายของเขาก็เดินลงมา แป้งกับเนยเปิดประตูห้องอาหารเข้ามาพร้อมกันวันนี้แป้งสวมชุดเสื้อยืดพอดีตัวและกางเกงขาสั้นเอวสูงสีขาวทับพร้อมเข็มขัดเก๋ๆ
วันนี้เธอรวบผมเอาไว้ด้านหลังและปักปิ่นเก๋ๆไว้สองอันทิ้งผมปอยลงมาดูแล้วเซ็กซี่ไม่เบา เตชินท์ยกกาแฟขึ้นมาจิบพร้อมกับมองคนที่พึ่งเดินเข้ามา
"พี่แป้ง พี่เนยหวัดดีครับ"
"หวัดดี กินกันแล้วเหรอ จะไปไหนกันวันนี้"
"พวกผมจะไปเดินที่ตลาดกับพิพิธภัณฑ์สามมิติ พวกพี่ล่ะครับ"
"ยังไม่มีโปรแกรมเลย เดี๋ยวค่อยดูอีกที"
"ไปก่อนนะคะพี่แป้ง"
"โอเค เจอกันตอนงานเลี้ยงตอนเย็น"
"เนย แกเป็นอะไร ไม่เดินไปหาข้าวล่ะ ไหนบอกว่าหิวไง"
"เป็นภาพประวัติศาสตร์วันโลกแตก วันมหาวิปโยคอะไรบอสสุดโหดถึงได้ลงมาจิบกาแฟร่วมกับพนักงานที่ห้องอาหารได้ล่ะนี่"
"แกว่าไงนะ"
"ไอ้แป้ง เบาๆ เดี๋ยวเขาก็ได้ยิน รีบไปหาที่นั่งเร็วๆ"
"แกนั่งหลบๆหน่อย อย่าให้เขาเห็น โต๊ะนั้นๆ มีต้นไม้บังเร็วๆๆ"
เธอนั่งลงพร้อมกับก้มคุยกัน
"นี่มันอะไรกัน ไหนบอกว่าบอสรักสะอาด อนามัยจัด บอสที่หยิ่งยโสคนนั้นมานั่งกินอาหารรวมกับคนอื่นด้วยเหรอวะ"
"นั่นสิ อยู่บริษัทแม้แต่ข้าวยังต้องยกไปให้ที่ห้องเลยนี่"
"แล้วจะไปตักข้าวยังไงล่ะ"
"แกเลือกข้อหนึ่งแล้วไงล่ะแป้ง อย่าสนสิ เมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น"
"ก็ได้ แต่แก มันชัดเกินไป แบบนี้ทำใจยากอ่ะ"
"คิดถึงรถ คอนโด กับน้องสโนว์เอาไว้"
"รถ คอนโด สโนว์ลูกแม่ เอาวะ"
"หายใจเข้าลึกๆ พร้อมยัง"
"อื้ม"
"ไป"
เธอเดินออกมาดูอาหารเช้าอย่างตั้งใจโดยไม่หันไปมองเขา เธอเลือกกินซุปเห็ดและกำลังจะเดินไปปิ้งขนมปัง เธอยืนรอขนมปังอยู่ เสียงที่ดังขึ้นด้านหลังทำเอาเธอตกใจ
"ทำเผื่อผมด้วยสิ ผมทาแต่เนย นำตาลกับนมไม่ต้อง"
แป้งสะดุ้งสุดตัวและหันไปชนกับเขาเพราะเขายื่นหน้ามาใกล้ เขาจึงรวบเธอเข้ามาในอ้อมกอดได้ทัน
"บะ..บอส ขอโทษค่ะๆ คุณเจ็บมั้ยคะ"
เธอผลักตัวเองออกมาจากอกเขาและพูดละล่ำละลักด้วยความตกใจไม่คิดว่าเขาจะเดินมาใกล้ตัวขนาดนี้
"ขอโทษที่ทำคุณตกใจ ผมแค่จะเดินมาปิ้งขนมปังเหมือนกัน พอดีเห็นว่าคุณทำอยู่ ก็เลยจะรบกวนคุณทำเผื่อด้วย"
"เอ่อ ได้ค่ะๆ เนยอย่างเดียว เดี๋ยวแป้งเอาไปให้ค่ะบอส แล้วบอสนั่งตรงไหนคะ"
"โต๊ะนั้น ถ้างั้นรบกวนหน่อยนะครับ"
"ค่ะๆ"
เขาเดินกลับพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างพอใจ ชานนท์ถึงกับอึ้งในสิ่งที่เห็น เมื่อกี้นี้ บอสของเขายิ้มอย่างนั้นเหรอ จู่ๆก็ลุกพรวดพราดออกไปแล้วก็เดินกลับมาแล้วยิ้ม เมื่อคืนนี้เขากินอะไรผิดไปหรือเปล่านะ
"ใจเย็นไว้แป้ง เย็นไว้ๆ เนยๆๆ ไหนล่ะเนย อ่อ อยู่นี่"
เธอปิ้งขนมปังไปสามแผ่นพร้อมกับหยิบเนยวางในจานและเดินถือไปวางให้เขาที่โต๊ะ เขาเงยหน้ามามองเธอ
"ขนมปังที่บอสสั่งค่ะ"
"ผมสั่งขนมปังทาเนย"
"แป้งเอาเนยวางไว้อีกจานค่ะ ปกติเห็นว่าบอส.." (รักความสะอาด ใครจะกล้าทามาให้ล่ะ )
"ทาให้ผมทีสิ ผมไม่ว่าง"
แป้งถึงกับหันไปมองที่ชานนท์ ผู้ช่วยของเขาอย่างงงพร้อมกับตั้งหน้าเป็นคำถามว่าเกิดอะไรขึ้น ชานนท์ทำสัญญาณว่า ทำๆไปเถอะส่งกลับมาให้เธอ
"ชานนท์ เดี๋ยวคุณขึ้นไปเอากระเป๋าผมมาให้ที"
"ครับบอส"
เอาแล้วไง บรรยากาศแบบนี้ ทำยังไงล่ะ ไม่น่าหาเรื่องเลย ทาตั้งแต่ที่โต๊ะปิ้งขนมก็สิ้นเรื่องแล้วแป้งเอ๊ยยย เธอค่อยๆทาเนยลงไปที่ขนมปังทีละแผ่น เมื่อทาเสร็จแล้วจึงวางไว้ที่จานของเขา
"บอสคะ ขนมปังทาเนยเสร็จแล้วค่ะ"
เขามองไปที่ขนมปัง และหันมามองที่แก้วของเขาพร้อมกับเอียงไปเอียงมา แป้งไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรอีก
"บอสคะ คือว่าถ้าไม่มีอะไรแล้ว แป้งขอตัว.."
"กาแฟผมหมดพอดี รบกวนคุณไปชงแก้วใหม่มาให้ผมทีสิ กาแฟดำนะ แล้วก็ขอน้ำเปล่าด้วย"
แป้งมองไปที่หน้าของบอสหนุ่ม เมื่อเขาวางแก้วกาแฟลงเธอเหลือบไปเห็นรอยที่ซอกคอของเขาเธอจึงรีบลุกขึ้นยืนและเดินออกไปชงกาแฟให้เขาอย่างรวดเร็วพร้อมกับหยิบน้ำเปล่าพร้อมแก้วใส่ถาดไปให้เขา
"กาแฟค่ะบอส แล้วก็น้ำเปล่าค่ะ"
"แป้งขอตัว.."
"เทน้ำเปล่าให้ผมทีสิ ผมกำลังตอบเมลลูกค้าอยู่"
แป้งรู้สึกว่าเขากำลังจงใจแกล้งเธอ แต่สีหน้าของเขาไม่ใช่คนที่จะแกล้ง เขาเหมือนกำลังทำงานอยู่จริงๆ
"อ้อ แล้วคุณก็คุณยกอาหารมานั่งกินตรงนี้กับผม ชานนท์ไม่อยู่ เผื่อผมอยากได้อะไรเพิ่มจะได้ให้คุณช่วยได้"
- Writer
