หนึ่งอาทิตย์พอดิบพอดีที่ขนมหวานนอนหลับไป ตลอดเจ็ดวันอชิระเฝ้าหญิงสาวไม่ห่างไปไหน จะมีแค่เพียงหนึ่งวันที่เข้าไปเคลียร์งานที่มหาวิทยาลัยเท่านั้น แต่หลังจากวันนั้นชายหนุ่มก็นั่งเฝ้านอนเฝ้าหญิงสาวตลอดเวลา หอบงานมาทำที่นี่ เพราะกลัวขนมตื่นมาแล้วจะไม่เจอตัวเอง
มือหนาจับมือของขนมหวานมากุมไว้ หลังจากที่ตัวเองจัดการเช็ดเนื้อเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้หญิงสาวซึ่งทำเป็นประจำทุกวัน แม้พยาบาลจะทำให้ แต่อชิระกลับบอกว่าไม่เป็นไร เขาอยากดูแลเธอเอง อย่างน้อยๆ ได้ทำอะไรเพื่อเธอบ้างก็ยังดี
“เจ็ดวันแล้วนะขนม นอนนานไปแล้วรู้ไหม ตื่นสักทีสิ” คงเป็นคำพูดที่พูดจนชิน แต่อชิระกลับเจ็บปวดทุกครั้งที่ต้องเอ่ยประโยคเดิมซ้ำๆ ทุกวันแบบนี้
จุมพิตลงบนหน้าผากนูนเบาๆ และกดจูบลงบนริมฝีปากอิ่มอีกครั้งก่อนจะผละออก นั่งมองขนมหวานและพูดคุยกับเธอดั่งเช่นทุกวัน
ตลอดเจ็ดวันที่ผ่านมาอชิระนั่งคิดทบทวนเรื่องราวทั้งหมด พูดคุยกับตัวเอง
