บทที่2 ตีสนิท
1731 Words
ท่านริชแมนพาสาวสวยที่ชื่อคุณหนูระรินมาที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง เขาไม่บอกเธอหรอกว่าเขาเป็นใครแต่เขาจะบอกชื่ออื่นซึ่งไม่ใช่คุณท่านริชแมน
"เชิญนั่งเลยครับ"
"ขอบคุณค่ะ"
หญิงสาวตอบรับยิ้มหวานก่อนจะนั่งเก้าอี้ ผู้ชายแบบนี้จะปล่อยให้หลุดมือเธอได้ยังไง
"ว่าแต่อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมครับ ผมจะได้สั่งให้คุณ ว่าแต่คุณคนสวยมีชื่อว่าอะไรครับ ตั้งแต่เราเจอกันก็ยังไม่ได้รู้จักกันเลยนะครับ"
"ฉันชื่อระรินหรือเรียกสั้นๆว่ารินก็ได้ค่ะ คุณล่ะคะชื่ออะไร"
เธออยากรู้ชื่อคนหล่อมาก คนหล่อๆแบบนี้ชื่อต้องหล่อมากแน่ๆ และเขาก็ทำให้เธอไม่ผิดหวัง
"เรียกผมว่าเรย์เฉยๆก็ได้ครับ คุณริน"
ริชแมนหรือชื่อเล่นเขาว่าเรย์ ซึ่งไม่มีใครรู้นอกว่าเขาและคุณพ่อคุณแม่ของเขา
"คุณเรย์ ยินดีที่ได้รู้จักกันนะคะ"
"เช่นกันครับ"
ริชแมนหรือเรย์แอบยกยิ้มมุมปากที่สร้างความประทับใจแรกแก่หญิงสาวที่ตนชอบและจองตัวเธอไว้ตั้งแต่เด็ก ซึ่งระรินผิดคาดกว่าที่เขาคิดว่าจะต้องหยิ่ง แต่พอมาเจอตัวจริงใจแทบละลายเพราะรอยยิ้มแสนอ่อนหวานของหญิงสาวที่น่ารัก
"รินทานอะไรก็ได้ค่ะขอแค่มีคนเลี้ยง" เธอตั้งใจอ่อยผู้ชายตรงหน้าที่ตรงสเปค
ยอมรับว่าเธอต้องการคนที่ชื่อเรย์!
"ครับ"
เขาจะทำให้เธอตกหลุมพรางรักของตนเลยคอยดู โดยให้หนูรินรักคนที่ชื่อเรย์ให้ได้!
_________
หลังจากที่เธอกับเขาได้ทานอาหารร่วมกันครั้งแรก ชายหนุ่มก็พาหนูรินส่งมาที่บริษัทของเธอทำงานอยู่ เขาจะขอตัวออกไปทำธุระเร่งด่วน ก่อนที่เขาจะไปมีการแลกเบอร์โทรแลกไลน์กันไปอีก หนูรินไม่ธรรมดาจริงๆ
ระรินอารมณ์ดีตั้งแต่เข้ามาในบริษัทช่วงบ่ายพลางทำให้พี่ชายแอบเอะใจ
"เมื่อเช้ายังอารมณ์บูดบึ้งใส่พี่อยู่แต่พอมาตอนนี้กลับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว มีอะไรบอกพี่ได้ไหม" พี่ราชันย์เอ่ยแซวน้องสาว
"ไม่บอกค่ะ รินขอตัวไปทำงานก่อนนะคะพอดีงานรินเยอะ"
"จ้าแม่คนงานเยอะ"
ราชันย์แขวะน้องสาวที่เดินหันหลังออกไป ยัยรินทำงานเยอะซะที่ไหนมีแค่งานเซ็นเอกสารเล็กๆน้อยๆ มีแต่นั่งเชิดหน้าชูตาเป็นวันๆ
ระรินเข้ามาในห้องทำงานของตนเองด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มไม่หุบตลอดเวลาตั้งแต่ที่เจอผู้ชายในฝัน คุณเรย์
"ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้หล่อ อบอุ่นแถมใจดีอีกต่างหากตรงสเปคเลยอ่ะ" เธอคิดอะไรออกก็กดมือถือพลางส่งไลน์ไปหาเขาคนนั้น
คนที่เธอตามหามานาน!
LINE rarin
rarin : ทำอะไรอยู่หรือคะคุณเรย์
ray : คนสวยทักมาหาผมเนี่ยมีอะไรหรือเปล่าครับ
rarin : ไม่มีอะไรค่ะ รินแค่คิดถึงคุณ เย็นนี้คุณเรย์ว่างไหมคะ รินจะชวนคุณไปทานข้าวเย็นที่บ้านของริน จะได้ไหมคะ
ray : โอเคครับ ผมว่างพอดีงั้นเย็นนี้เจอกันที่บ้านรินนะครับ
rarin : โอเคค่ะคุณเรย์
เธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ระหว่างที่คุยไลน์กับเขาคนนั้นด้วยความสุขใจ
"ถ้ารินมีแฟนเป็นคุณเรย์แล้ว พี่ราชันย์ก็จะไม่เซ้าซี้รินเรื่องที่จะให้รินไปเป็นเด็กของคนแก่ตัณหากลับน่ะสิ" ความหวังอันริบหรี่มาอยู่ตรงหน้าเธอนี่แล้ว
.
.
.
@คฤหาสน์มิลเลอร์
ท่านริชแมนหรือเรย์เพิ่งคุยกับหนูรินผ่านทางไลน์เสร็จก็แอบอมยิ้มน้อยๆจนเพื่อนสนิทอย่างราชันย์ที่เข้ามาหาตนก็สังเกตเห็น
"คุยกับสาวที่ไหนวะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว"
เอ่ยแซวเพื่อนสนิท ริชแมนแอบสะดุ้งก่อนปิดมือถือของตนทันทีกลัวเพื่อนรู้
"นายมาหาฉันที่นี้มีอะไรวะ เห็นสีหน้านายเคร่งเครียดเลยวันนี้"
"ก็ยัยรินจอมดื้อรั้นของนายน่ะสิ ไม่ยอมตกลงรับทำตามคำสัญญาที่เราตกลงกันไว้ ฉันไม่รู้จะทำยังไงดี เฮ้อ!"
ราชันย์ถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างกลุ้มใจที่ไม่สามารถบังคับยัยน้องสาวดื้อรั้นเป็นที่หนึ่ง
"แต่ฉันมีวิธีใหม่ที่เด็ดกว่านั้นและมันก็ใช้ได้ผลดีกว่าซะด้วย ตอนนี้ดูท่าเหยื่อจะติดเบ็ดเข้าเต็มเป้าแล้ว"
"วิธีอะไรของนายวะไอ้ริช บอกหน่อยได้ไหม" คนเป็นเพื่อนรักถาม เขาแอยยิ้มเจ้าเล่ห์นิดๆ
"อยากรู้ เดี๋ยวฉันจะเล่าให้นายฟังแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น"
"เล่ามาให้ด่วนเลยนายริช"
ชายหนุ่มกระซิบบอกวิธีการของตนที่จะปราบพยศยัยเด็กตัวแสบของเขาให้แก่ราชันย์ได้รับรู้ เพียงทันใดนั้นเพื่อนรักก็อุทานออกมาอย่างตกใจ
"ว่าไงนะ! เฮ้ย นี่เอาจริงเหรอวะ"
"จุ๊ๆ เบาๆลงหน่อยสิว่ะ เออ และวิธีนี้ก็ใช้ได้ผล ตอนนี้น้องสาวนายสนใจฉันเลยล่ะ"
"เออ ฉันก็ลืมคิดข้อนี้ไปว่ายัยรินยังไม่เคยเจอหน้ามึงที่เป็นท่านริชแมน ยัยรินอคตินายตั้งแต่ยังไม่ได้เจอหน้ากัน ทว่าแต่นายจะเอาวิธีนี้จริงๆเหรอวะ" ราชันย์ถามอีกเพื่อความแน่ใจของเพื่อนรัก
"คนอย่างริชแมน อะไรที่ฉันอยากได้มันก็ต้องได้ แม้แต่จะต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมนิดๆ ฉันก็จะทำเพื่อได้แต่ตัวเธอมา"
"เออ ตามใจนายก็แล้วกัน งั้นฉันขอตัวกลับบ้านไปสั่งให้แม่ครัวทำของโปรดให้นายรอก็แล้วกัน ไว้เจอกันที่บ้าน"
"เออว่ะ"
หลังจากที่ราชันย์ขอตัวกลับบ้านของตัวเองก่อน ชายหนุ่มแอบยกยิ้มมุมปากเบาๆก่อนจะมองรูปเด็กสาวสมัยมัธยมปลายน่ารักๆ ระรินที่รักของเขา
"พี่อดทนรอเธอตั้งแต่ยังเด็ก ต่อจากนี้ไปพี่จะไม่อดทนรออีกต่อไป!" อีกไม่นานเขาจะต้องได้เชยชิมดอกไม้สวยงามดอกนี้ให้จงได้
ระรินจะต้องเป็นเขาทั้งกายทั้งใจ!!
__________
ที่คฤหาสน์เรซากิ ตอนเย็น
รถสปอร์ตคันหรูแล่นเข้ามาจอดตรงหน้าบ้านหลังใหญ่ มีร่างบางในชุดเดรสสีน้ำเงินพร้อมปล่อยผมยาวสวยงามกว่าเดิม
"แหม แต่งตัวสวยขนาดนี้มีใครมางั้นเหรอคะน้องริน"
หนูฟาง พี่สะใภ้ของหนูรินเข้ามาเอ่ยแซวน้องสาวของสามีตัวเอง หนูรินส่งยิ้มแย้มตอบรับ
"พี่ฟางก็ชมรินมากเกินไปนะคะ แล้วพี่ราชันย์ล่ะคะยังไม่มาอีกเหรอ"
"เสี่ยยังไม่กลับมาเลยค่ะ เอ๊ะ ถ้างั้นพี่ฟางขอตัวไปจัดตั้งโต๊ะอาหารให้แขกของเสี่ยก่อนนะคะ"
พี่สะใภ้ใหญ่เห็นร่างสูงใหญ่ก้าวลงจากรถก็ขอตัวเข้าไปข้างในเมื่อสามีหนุ่มส่งข้อความมาบอกว่าใครเป็นแขกของผัวเธอ
"แขกของพี่ราชันย์ ใคร?"
ระรินแอบสงสัยในคำพูดของพี่สะใภ้ของเธอก่อนที่ท่านริชแมนจะเดินตรงมาหยุดที่หนูริน
"บ่นพึมพำอะไรอยู่เหรอครับ" เสียงเข้มทุ้มใหญ่ค่อยๆโน้มใบหน้าคมสันกระซิบข้างหูของหญิงสาว
"อุ๊ย! คุณเรย์"
ใบหน้าหวานหันหน้ามาเผอิญชนกับใบหน้าคมสันหล่อเหลาของเขา
ท่านริชแมนแอบอมยิ้มน้อยๆที่ใกล้ชิดกับหนูรินได้มากขนาดนี้แถมมีกลิ่นกายหอมอบอวลเหมือนกลิ่นดอกไม้จากตัวหญิงสาว ระรินตั้งสติได้ก็รีบเขยิบตัวออกห่างจากเขาด้วยสีหน้าแดงระเรื่อขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
ตึกตักๆ ตึกตักๆ
หัวใจเจ้ากรรมจะเต้นแรงตอนนี้ทำไม
"เอ่อ มาแล้วเหรอคะ"
"ครับ วันนี้รินแต่งตัวสวยมากเลยนะครับ สวยจนผมอดใจไม่ไหว"
เขากดเสียงต่ำพร้อมความรู้สึกอ่อนไหวบางอย่างที่อยู่ข้างใน เขาพูดจากใจจริง
"คุณเรย์ก็ชมรินมากเกินไป ถ้างั้นเราเข้าไปข้างในดีกว่าค่ะ"
"ครับ"
ริชแมนหรือเรย์ของหนูรินเข้าไปตามหลังร่างบางไปที่ห้องอาหาร
หญิงสาวควงแขนแกร่งของชายหนุ่มเข้ามานั่งเก้าอี้ข้างๆกัน ก่อนจะมีคนใช้เสริ์ฟอาหารตั้งโต๊ะให้
"โอ้โห นี่มันมีแต่ของโปรดของผมทั้งนั้นเลย นี่รินรู้ได้ยังไงว่าผมชอบอะไร"
เขาถามเธอทั้งๆที่ก็รู้ว่าไอ้ราชันย์รู้ว่าเขาจะมาทานข้าวที่นี้ก็เลยสั่งแม่ครัวทำอาหารของโปรดให้เขาเต็ม
"เอ่อ....อ่อ ของโปรดของคุณเรย์หรอกคะ แหม ใจเราตรงกันเลย อาหารพวกนี้ก็ของโปรดของรินเหมือนกัน" ระรินรีบยิ้มกลบเกลื่อน ไม่คิดว่าจะเป็นของโปรดของเขา
ว่าแต่แม่ครัวรู้ได้ไงหรือว่ามีใครสั่งมา?!
"อ้าว เสี่ยกลับมาพอดีเลยค่ะ"
หนูฟางรีบเข้าไปรับสามีหนุ่มที่เพิ่งกลับมาจากทำงานมายังห้องอาหารเพื่อมาทานข้าวร่วมกัน
"อ้าว แล้วนี่ใครเหรอ แฟนของรินเหรอ"
คนเป็นพี่ชายเอ่ยถามน้องสาวจอมหัวดื้อทำทีว่าไม่รู้จักเขา เพราะตกลงกับเพื่อนสนิทของเขาแล้ว
"มะ ไม่ใช่ค่ะพี่ราชันย์ นี่คุณเรย์ เพื่อนของรินเองค่ะ" เธอยังไม่ใช้สถานะแฟนกับเขาตอนนี้มันเร็วเกินไป
"อ่อเหรอ นึกว่าพาแฟนมาเปิดตัวที่บ้านซะอีก"
พี่ราชันย์แซวน้องสาวเล่นๆพลางขยิบตาใส่ริชแมนทำตามแผนที่ตกลงกันไว้
"พี่ราชันย์ล่ะก็..."
ยัยรินเขินอายมากแทบอยากเอาหน้ามุดหนีหายออกไป
'ยังไม่ใช่ตอนนี้ค่ะพี่ราชันย์'
"แต่ผมว่าเราเป็นแฟนกันจริงๆก็ดีสิ ว่าไหมครับริน"
"......."
- Writer
