แฟนใหม่ร้ายรัก

ใครต่างก็บอกว่าเราไม่ควรลงไปเล่นกับไฟ ทั้งที่รู้ว่ามันอันตรายแค่ไหน แต่เปลวเพลิงแบบพวกเขากลับมีแรงดึงดูดให้เธอเอาใจลงไปเล่นทุกที "พี่เจลจะไปอีกแล้วเหรอ" เสียงจีนน้องสาวคนเดียวของเธอเอ่ยถามเมื่อเห็นพี่สาวอย่างเจลกำลังเก็บกระเป๋าอยู่ "ครั้งนี้พี่ไปนานไหม" "ก็คงสักพักนั่นแหละ อยู่นี่ก็เป็นเด็กดีนะเรา" "อย่าลืมวิดีโอคอลมาหาหนูด้วยนะ" "อืม ตั้งเรียนล่ะ พี่ไปนะ" สีหน้าของจีนที่มองมาอย่างอาลัย ทำให้คนเป็นพี่อย่างเธอถึงกับสะอึกบ้างเล็กน้อย จนกระทั่ง... หลายวันต่อมา "ครั้งนี้ต้องได้อะไรกลับไปบ้างแล้ว" เจล สาววัย 20 ปีบริบูรณ์ เธอมีหน้าตาที่น่ารักเปรียบดั่งดอกไม้ประดับบนสวรรค์แม้จะมีความสูงเพียงแค่ 155 เซ็นติเมตรเท่านั้น สีผิวของเธอขาวเนียนผ่องเป็นยองใย อีกทั้งในแววตายังใสราวกับน้ำที่ถูกกลั่นกรองไร้สิ่งเจือปน หลังจากที่พ่อแม่แยกทางกันเจลกับจีนก็อาศัยอยู่ในหอพักใกล้มหาวิทยาลัยที่จีนเรียนอยู่ ฐานะของทั้งคู่ก็ถือว่าปานกลางทั่วไปเนื่องจากเจลมีอาชีพเขียนนิยายเธอจึงชอบหาแรงผลักดันในการแต่งเรื่องราวใหม่ๆ เสมอ โดยส่วนตัวเธอมักจะเขียนนิยายแนวรักโรแมนติก เนื่องจากเป็นสิ่งเดียวในชีวิตที่ขาดหายไป หลังจากพ่อแม่หย่าร้างก็แยกย้ายไปคนละทางโดยทิ้งเธอกับน้องสาวไว้ ดีที่ทางน้องสาวได้ทุนเรียนฟรีจึงไม่เดือดร้อนอะไรมากนัก ส่วนเธอก็ชอบเขียนนิยายทั้งยังไปได้ดีพอควรจึงยึดมันเป็นอาชีพหลักเสมอมา และหลายครั้งที่เธอมักจะออกท่องโลกกว้างเพื่อเก็บเกี่ยวเรื่องราวประสบการณ์เอาไปเขียนนิยาย จนในครั้งนี้ได้ตัดสินใจเดินทางมาอยู่ที่พัทยาแดนสวรรค์ หอพักสีแดง "เฮ้อออ กว่าจะเก็บของเสร็จ" ข้าวของที่หอบหิ้วมาจากเมืองเหนือถูกจัดเก็บวางเป็นระเบียบเนื่องจากนิสัยส่วนตัวที่ชอบความเรียบร้อย "อีกชั่วโมงเดียวเเล้วสินะ" พูดจบเจลก็กระเด้งตัวลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหยิบชุดสวยแสนเซ็กซี่ออกมา เธอทาบลงบนร่างกายขณะมองหน้ากระจกแล้วหมุนตัวไปมาอย่างร่าเริง "วันนี้สีแดงแรงดี" ริมหาดสี บรรยากาศโดยรอบล้อมไปด้วยทะเล ฝั่งติดชายหาดมีร้านบาร์มากมายเรียงรายกันให้เลือกเข้า ขณะที่เสียงดนตรีนอกร้านก็ดังผสมปนเปกันไปหมด "เอาร้านนี้แล้วกัน" เจลตัดสินใจเดินเข้าไปในร้านนึง เธอกวาดสายตามองไปทั่ว ร้านกว้างขวางมีเวทีสำหรับให้นักดนตรีแสดง แถมยังมีแสงสีส่องลงมาดูสวยงาม "มากี่ท่านครับ ได้จองโต๊ะไว้หรือเปล่า" "เปล่าค่ะ มาคนเดียว" "สะดวกนั่งตรงไหนดีครับ แต่โซนหน้าเวทีเต็มหมดแล้ว" "นั่งตรงไหนก็ได้ค่ะ" พนักงานชายแต่งตัวสุภาพเดินเข้ามาต้อนรับ หลังจากพูดคุยกันอีกฝ่ายก็พาพาเจลไปนั่งตรงมุมบาร์ หลายชั่วโมงต่อมา เฮือก~เอือก "โอ๊ย~เหล้าแรงดีจัง" ขาเรียวเดินเอียงซ้ายขวาไม่นิ่งจนมาถึงถังขยะ เจลเมาจนแอลกอฮอล์ที่อยู่ในท้องแทบจะพุ่งออกมา หมับ! "น้องสาวให้พี่ไปส่งไหม.." ชายแปลกหน้าร้องเรียกพร้อมกับคว้าแขนเล็กอย่างแรง เจลมองดูชายร่างสูงผมฟูที่เผยท่าทีลุกลี้ลุกลนแปลกๆ ด้วยความตื่นตระหนก "มะ ไม่เป็นไรค่ะพี่" "สวยขนาดนี้กลับคนเดียวอันตรายนะ" "ฉันเรียนเเท๊กซี่ได้ค่ะ" ในขณะที่มือหนาเริ่มใช้แรงกดข้อแขนจนแดงเถือก เจลเองไม่อยู่เฉยแต่พยายามสู้กลับ เธอดิ้นอย่างแรงขณะที่หัวใจสั่นเริ่มหวาดกลัวมากขึ้นไปทุกที ปิ๊บบ! ทั้งคู่สะดุ้งโหยงเมื่อจู่ๆ รถเก๋งที่จอดตรงหน้าบีบแตรเสียงดังลั่น ก่อนที่ชายหนุ่มเจ้าของรถจะเปิดประตูลงมาแล้วเดินตรงเข้ามาหาเจลที่ถูกคุกคามอยู่ "มีอะไรให้ช่วยไหมครับ" เจ้าของน้ำเสียงเย็นชาสาดแววตาดุดันเข้าใส่ชายหัวฟูจนอีกฝ่ายลืมหายใจไปชั่วขณะ "อ๋อ ไม่มีอะไรครับพอดีจำคนผิด" เพียงแค่ปะทะสายตาชายหัวฟูก็กลัวจนรีบวิ่งหนีไป ขณะที่เจลยังสับสนยืนจับข้อแขนตัวเองที่เป็นรอยแดงเอาไว้ "กลับกันเถอะเดี๋ยวไปส่ง แต่ไม่ต้องกลัวนะพอดีพี่เป็นนักดนตรีร้านที่น้องเพิ่งออกมาและเป็นหุ้นส่วนด้วย" รอยยิ้มหล่อเหลาเผยออกมาจนทำให้ผู้พบเห็นแทบหยุดหายใจ ชายหนุ่มตัวสูงแถมยังมีใบหน้าหล่อเหลาราวกับรูปปั้นเอ่ยถามอย่างอ่อนโยน ยิ่งทำให้เจลรู้สึกประหม่า แต่เพราะเธอยังคงรู้สึกตกใจกับสถานการณ์เมื่อครู่จึงเผลอเดินตามเขาไปอย่างงุนงงโดยไม่พูดอะไร บนรถ ก๊อก ก๊อก "เฮียโซลืมโทรศัพท์ไว้ครับ" พนักงานที่เคยต้อนรับเธอเมื่อตอนเข้าร้านวิ่งมายื่นของคืนแถมยังผงกหัวให้ราวกับเขาเป็นเจ้านาย ยิ่งทำให้เจลโล่งใจว่าเขาบอกความจริงกับเธอไม่ได้โกหก หลังจากนั้นเขาก็ขับรถเพื่อไปส่งเธอตามปกติ บรรยากาศภายในรถเงียบสงบได้สักพักชายหนุ่มก็เหล่มองร่างเล็กก่อนจะเอ่ยปากถาม "ชื่ออะไรเหรอเรา..." เขายิ้มเป็นมิตรพร้อมกับเอ่ยปนขำ "ตัวเล็กน่ารักแบบนี้คงเป็นรุ่นน้อง เรียกพี่ว่าเฮียโซได้นะ" "หนูชื่อเจลค่ะ ขอบคุณที่ช่วยไว้นะคะ" "พอดีจะกลับบ้านแต่เห็นเราโดนกระชากแขนซะก่อน แต่ที่นี่ไม่ค่อยเกิดเหตุการณ์ร้ายแรงอะไรแบบนี้หรอกนะ อาจจะเพราะเขาชอบแต่แค่เลือกวิธีโง่ๆ ไปหน่อย" "___" น้ำเสียงเข้มแข็งแต่อ่อนโยนทำให้เจลเผลอตัวหันไปมอง คนอะไรแค่มุมข้างก็หล่อจะตายอยู่แล้ว "พักที่นี่ใช่ไหมถ้าตรงตามพิกัดจีพีเอสที่น้องให้มา" โซยิ้มพลางลดกระจกชะเง้อดูป้าย "ใช่ค่ะหนูพักที่นี่แหละ" "เราก็อยู่ใกล้แค่นี้เอง ทำไมไม่เคยเจอนะ" "พอดีเพิ่งมาจากเชียงใหม่วันแรกน่ะค่ะ คิดว่าจะอยู่เที่ยวที่นี่อีกสักพัก" "แบบนี้ก็ขาดคนในพื้นที่ดูแลสิ เอางี้ไหม..ในฐานะที่เป็นลูกหลานของเมืองนี้ พี่ขอไลน์ไว้ได้ไหมเผื่อจะช่วยเหลืออะไรได้บ้าง" รอยยิ้มที่แทบจะฆ่าคนได้ทำให้ใจดวงน้อยเต้นถี่ แม้ในชีวิตของเจลจะเจอหนุ่มหล่อมากมายที่เคยตามจีบ แต่ก็ยังไม่เคยได้รับดาเมจที่รุนแรงขนาดนี้จากใครมาก่อน หลังจากที่ทั้งคู่เเลกไลน์กันเจลก็เดินกลับขึ้นห้องพักก่อนจะอาบน้ำแล้วเปลี่ยนชุดนอน ติ๊ก เฮียโซ Solo (เฮียโซ : พรุ่งนี้พระอาทิตย์ขึ้นเวลา 05.50 น. รีบตื่นมาดูตรงหาดนะครับ) "หืม..." เจลส่งเสียงในลำคออย่างสงสัย ก่อนจะกดมือถือเพื่อค้นหาในกูเกิ้ล "จริงด้วยแหะ" เธอเผยรอยยิ้มหวานออกมาอย่างไม่รู้ตัว ผู้ชายอะไรดูเทคแคร์คนอื่นดีจริงๆ เช้าต่อมา เจลออกมาเดินเล่นซื้อขนมกินหลังจากตื่นเช้าเพื่อมาดูพระอาทิตย์ขึ้นตามคำบอกของชายหนุ่ม ยังไม่ทันไรเสียงมือถือก็ดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับแจ้งเตือนข้อความ ติ๊ก เฮียโซ Solo (เฮียโซ : คืนนี้มีปาร์ตี้ที่ร้านนะครับ จะมาหรือเปล่าเฮียจะจองโต๊ะให้) (เจล : ไม่แน่ใจค่ะ อาจจะลองไปเดินเรียบหาดอีกฝั่ง) (เฮียโซ : ต้องมานะไม่อย่างนั้นเฮียจะปล่อยภาพหลุดของเจล {แนบรูป}) "อะไรกันเนี่ยตั้งแต่เมื่อไหร่.." ดวงตากลมเล็กเบิกกว้าง เมื่อรูปที่เขาส่งมาเป็นภาพของเธอที่นั่งถ่ายรูปพระอาทิตย์กำลังขึ้นฟ้าในตอนรุ่งเช้า ไม่รู้ว่าเขาแอบตามเธอมาเก็บภาพนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่