-12-
เข้าใจผิด
ปั้นหยาขยับตัวตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันใหม่หลังจากที่พึ่งได้นอนไปเมื่อห้าชั่วโมงที่แล้ว เพราะไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่กระทบลงมาบนไหล่มน
"อือออ~" ปั้นหยาพึมพำออกมาด้วยน้ำเสียงงัวเงีย พยายามกะพริบตาถี่ ๆ เพื่อปรับม่านตาให้รับเข้ากับแสงแดดยามเช้า
ปั้นหยาดันตัวลุกขึ้นมาพิงหัวเตียงก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูด้วยความเคยชิน แต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า เพราะโทรศัพท์มือถือของเธอกลับไม่วางอยู่ที่เดิม ทำให้สมองเริ่มประมวลผลอีกครั้ง จนกระทั่งความทรงจำเมื่อคืนเริ่มหลั่งไหลเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย ใบหน้าหวานจึงรีบหันกลับไปสำรวจรอบ ๆ ห้องด้วยหัวใจสั่นระรัว ทว่าหัวใจที่สั่นระรัวเมื่อครู่ก็ต้องเหี่ยวเฉาลง เมื่อไม่พบกับบุคคลที่ควรจะต้องเจอในเช้าวันนี้
"ฟันแล้วทิ้งเหรอ ไหนบอกเป็นเมียไง ไม่เห็นต้องโกหกกันเลยนี่" ปั้นหยาพึมพำกับตัวเองด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ มือเรียวคว้าตุ๊กตากระต่ายสีชมพูตัวโป
