14.ดูถูกกันเกินไปแล้ว

1252 Words

ดึกดึก หลังจากกลับมาตากทริปดำน้ำ ที่ฉันไม่ได้แตะแม้กระทั่งน้ำ "เดม่อน"ฉันเรียกเขาในความมืดบนเตียง วันนี้ฉันกลับมานอนกับเดม่อนแล้ว "อะไร"ก็ขานรับเสียงห้วนตามเคย "ถ้าแผลหายแล้วพามาดำน้ำนะ"ฉันพลิกตัวหันไปกอดเขาในความมืด "เออ! เดี๋ยวพามารีบนอน" "แล้วแผลจะหายตอนไหนอะ" "ตอนที่เธอเงียบปาก"เดม่อนยังไงก็คือเดม่อน ความปากร้ายของเขานี่ที่หนึ่งเลย "ชิ! "ฉันมองค้อนเขาในความมืด แล้วหลับตานอน เดี๋ยวเขาได้ไล่ฉันออกจากห้อง ยิ่งใจร้ายอยู่ด้วย หลายอาทิตย์ต่อมา หลังจากที่เดม่อนพาไปกบดานหลายอาทิตย์ ตอนนี้ก็กลับมาที่บ้านแล้ว และฉันก็เปิดเรียนแล้วด้วย โชคดีที่เรียนที่เดียวกับยัยมิล่า เลยไม่มีปัญหาในการหาเพื่อน พวกเรารู้จักกันตอนที่มิล่าไปเรียนแลกเปลี่ยนเมื่อสามปีก่อน เลยเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่นั้น ถึงจะแยกจากกันแต่ก็ติดต่อกันตลอด ยังจำเพื่อนใหม่ของฉันที่ร้านอาหารได้มั้ย ชื่อมาร์ตินที่มาจีบฉันอะ เขาก็เ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD