เขมิกาตัดสินใจนั่งรถทัวร์จากกรุงเทพฯ จุดหมายปลายทางคือจังหวัดเชียงราย ใช่ว่าอยากจะพาลูกมาลำบากกับการเดินทางเช่นนี้แต่ถ้าต้องให้นั่งเครื่องก็คงต้องวุ่นวายกับใบรับรองแพทย์ เธอจึงตัดปัญหาโดยการนั่งรถประจำทางมาแทน ใช้เวลามากกว่า 10 ชั่วโมงกว่าจะมาถึงยังดอยอุ่นไอรักแห่งนี้ ที่ครั้งหนึ่งเธอเคยมาออกค่ายอาสาเป็นหน่วยแพทย์อาสาเคลื่อนที่ร่วมกับมหาวิทยาลัยครั้งที่ยังเรียนอยู่ เธอชอบบรรยากาศที่นี่และผู้คนที่น่ารัก ที่สำคัญก็ยังมีเพื่อนรักเพื่อนสนิทที่รู้จักมักคุ้นเป็นถึงแพทย์หญิงคนเก่งประจำถิ่น ชีวิตใหม่ของเธอและลูกจะเริ่มต้นกันที่นี่ เธอคิดมาดีแล้วและตัดสินใจดีแล้วกับเรื่องนี้ที่กำลังเกิดขึ้นกับชีวิต หญิงสาวเดินลากกระเป๋าลงจากรถประจำทาง ก่อนจะมีเพื่อนสาวรีบวิ่งเข้ามาต้อนรับด้วยความดีใจ
"เข็มฉันดีใจมากที่แกนึกถึงฉัน"
สองเพื่อนรักโอบกอดกัน ตั้งแต่เรียนจบมาได้เกือบสองปีก็ไม่เคยจะได้พบเจอหน้า แต่ยังคงต
