ตอนที่ 10 ผู้ชายแปลกหน้า
1256 Words
หลังจากที่ชายหนุ่มเดินออกจากห้องไป หญิงสาวลุกจากโซฟาที่ตนเองนั่งและเดินออกจากห้องทำงานส่วนตัวของชายหนุ่มไปยังด้านนอกทันที โดยเธอเดินมุ่งหน้าไปยังคลับเล็กๆ ที่อยู่ใกล้กับคาสิโนนั่นเอง
“คุณหนูพลอยใส จะไปไหนครับ” มือขวาที่ยืนเฝ้าหญิงสาวอยู่หน้าประตูห้องตามคำสั่งของผู้เป็นนายสั่งไว้ ก็ถามขึ้นมาเมื่อเธอกำลังก้าวออกจากห้อง
“ฉันจะไปหาอะไรดื่มที่ข้างล่างนิดหน่อยอ่ะ”
“แต่นายน้อย สั่งห้ามเอาไว้ไม่ให้คุณหนูพลอยไปเดินเพ่นพ่านครับ”
“ฉันโตแล้วนะ เซย์จิ นายไม่ต้องห่วงฉันหรอก เอาเวลามาดูแลฉันไปดูแลนายน้อยของนายเถอะ”
“ไม่ได้ครับ นี่เป็นคำสั่งของนายน้อย ผมต้องทำตาม” เซย์จิก้มศีรษะเคารพหญิงสาว แต่ทว่าเธอนั้นกลอกลูกตาไปมาอย่างเบื่อหน่าย นี่นายเรียวตะ หาบอดี้การ์ดมายังไงของเขา เข้มงวดไร้ที่ติ เหมือนกันกับราวกับแยกร่างออกมา และยังเนี้ยบสุดๆ แถมยังเป็นลูกครึ่งลูกญี่ปุ่นเหมือนกันอีกตั้งหาก
“เซย์จิ นายไม่ต้องมาสนใจฉันหรอก ฉันเป็นแค่คนนอก และฉันก็เป็นแค่เพื่อนของเรียวตะเท่านั้น ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าคุณหนูด้วย” เธอพูดไปอย่างยาวเหยียดและถอนหายใจออกมา
“ถ้านายน้อยสั่งผมก็ต้องทำตามครับ เพราะคุณหนูพลอยใสก็เป็นหนึ่งคนสำคัญของนายน้อยเหมือนกัน ผมจะต้องดูแลคุณหนูพลอยใสเป็นอย่างดี”
“เห้อ ฉันละอยากจะบ้า เอายังงี้ ถ้านายเรียวตะสั่งให้นายดูแลฉัน งั้นนายก็เดินตามฉันมาก็แล้วกัน ฉันอยู่ในห้องทำงานคนเดียวมันน่าเบื่อ นายคงไม่ว่าอะไรฉันหรอกใช่ไหม” หญิงสาวหรี่ตาลงเล็กน้อยและจ้องมองไปยังใบหน้าของเซย์จิ
และสุดท้ายมือขวาของเรียวตะก็ใจอ่อน อนุญาตให้เธอลงมาดูด้านล่าง โดยมีเซย์จิเดินตามมาไม่ห่าง
เธอจึงเลือกนั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์บาร์และสั่งเครื่องดื่มเบาๆ มาดื่ม ถึงตอนนี้จะเป็นช่วงเวลากลางวัน แต่ในนี้นั้นบรรยายกาศเหมือนตอนกลางคืน ทำให้เธอนั้นตัดสินใจสั่งเครื่องดื่มมาดื่มเพื่อฆ่าเวลาระหว่างที่รอเรียวตะทำงาน
“คุณหนูพลอยใสครับ ตอนนี้ยังเป็นตอนกลางวัน จะดื่มเลยเหรอครับ??”
“ฉันอยากดื่มน่ะ เพราะในนี้เวลากลางวันก็เหมือนกลางคืน บรรยายกาศมันได้น่ะ”
“งั้นดื่มเบาๆ นะครับ อีกสักพักเราขึ้นไปด้านบนนะครับ ก่อนที่นายน้อยจะกลับมา”
“รู้แล้วน่า” หญิงสาวตอบไปอย่างปัดๆ และยกแอลกอฮอล์ที่เธอสั่งทันที
เมื่อเธอดื่มไปเรื่อยๆ ก็มีชายหนุ่มคนหน้าตาลูกครึ่งรัสเซียเดินเข้ามาหาเธอ พร้อมชายชุดดำที่ยืนประกบอยู่ด้านหลังเขาอีกสามคน
“ขอโทษนะครับ คุณผู้หญิง” เขาพูดกับหญิงสาวอย่างสุภาพ
และเมื่อเซย์จิเห็นดังนั้นก็รีบเดินเข้ามาขว้างทางเอาไว้ไม่ให้ชายหนุ่มแปลกหน้าเข้าใกล้หญิงสาว แต่ทว่าหญิงสาวมองหน้าเซย์จิและส่งสายตาบอกเป็นเชิงอนุญาตว่าให้ชายหนุ่มคนแปลกหน้านั้นเข้ามาใกล้เธอได้
เมื่อชายหนุ่มแปลกหน้าคนนั้นเห็น ก็พยักหน้าเข้าใจยิ้มออกมาทันที
“ค่ะ คุณมีธุระอะไรกับฉันเหรอคะ??” หญิงสาวถามออกไป
“ถ้าไม่รังเกียจ ผมอยากจะเชิญคุณผู้หญิงเป็นคนนำโชคดีให้ผมสักเกมส์ที่ตรงนู้นจะได้ไหมครับ??” ‘มาร์คอฟ’ ชื่อของหนุ่มลูกครึ่ง-รัสเซียคนนั้น พูดออกมา และผ่ายมือไปยังโต๊ะใหญ่ตรงฝั่งคาสิโน ที่กำลังเล่นไพ่นับแต้มกัน
หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าตอบรับมาร์คอฟทันที
“คุณหนูครับ ผมเกรงว่า...” เมื่อเซย์จิได้ยินดังนั้นก็คัดค้านทันที
“แค่เกมส์เดียวนะ เซย์จิ ไม่เป็นอะไรหรอก” พลอยใสพูดออกไป
“แต่นายน้อย...”
“แปปเดียวนะ เซย์จิ นายก็อยู่กับฉันด้วย นายนั่นคงไม่ว่าอะไรหรอก”
“แต่คือ...”
“ถ้านายพูดมาก ฉันจะไม่ทำตามคำสั่งของนายน้อยนายแล้วนะ” หญิงสาวพูดเสียงแข็งขึ้น
“รับทราบครับ งั้นแค่เกมส์เดียวนะครับ” เซย์จิพูดออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้
“นำทางฉันไปสิคะ คุณ..” พลอยใสพูดกับมาร์คอฟ
“ผมมาร์คอฟครับ”
“ค่ะ นำทางฉันไปสิคะคุณมาร์คอฟ ฉันพลอยใสค่ะ”
“ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณพลอยใส” มาร์คอฟยืนมือออกไปทักทายหญิงสาว และเธอก็ยื่นมือทำความรู้จักเขาเช่นเดียวกัน
ทั้งสองเดินไปยังโต๊ะใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลมากนัก และมีชายชุดดำอีกกลุ่มยืนหันหลังอยู่สี่ห้าคน คิดว่าคงเฝ้าผู้เป็นเจ้านายของพวกเขานั่นเอง
และมาร์คอฟก็เชิญเธอไปนั่งยังฝั่งตรงข้ามกับชายหนุ่มดำ และให้เธอนั่งลงเก้าอี้ข้างกายของเขา
“ขอบคุณนะคะ คุณมาร์คอฟ”
“ยินดีครับ ขอให้คุณเป็นคนนำความโชคดีของผมในวันนี้นะครับ” มาร์คอฟพูดและยิ้มส่งตาไปยังหญิงสาว โดยมีเหล่าชายชุดดำของเขายืนเฝ้าอยู่ทางด้านหลังรวมถึงเซย์จิด้วย
เมื่อหญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาบนโต๊ะและมองไปยังฝั่งตรงข้ามก็ทำให้เธอนั้นตกใจทันที
เธอตกใจเป็นอย่างมากเมื่อเจอเรียวตะนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเธอ โดยสายตาของเขานั้นแข็งกร้าวราวกับจะฉีกเนื้อของเธอออกเป็นชิ้นๆ
“นี่คุณพลอยใส เป็นผู้นำความโชคดีของผมในคืนนี้ครับ คุณเรียวตะ” มาร์คอฟพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี
“ครับ ถ้าวันนี้คุณชนะผมได้ การตกลงร่วมทุนที่เราเพิ่งคุยกันไปจะเป็นไปตามที่ดีลกันไว้ก่อนหน้านี้นะครับ ขอให้คุณโชคดี”
“ครับ ผมคิดว่าคงโชคดีมากๆ เลยครับ ผมสัมผัสได้จากคุณผู้หญิงข้างกายของผม” มาร์คอฟพูดออกมา และหันไปยิ้มให้กับพลอยใสอย่างสุภาพ
“หึหึ ผมว่าเราให้เธอแจกไพ่ให้เราทั้งสองคนดีกว่าไหมครับ” เรียวตะ พูดพร้อมส่งสายตาจ้องมองไปที่พลอยใส ที่นั่งอยู่ข้างๆ มาร์คอฟ
“เกรงว่าจะไม่สะดวกนะครับ” ผมเชิญคุณพลอยใสมาแค่เปิดไพ่ให้ผมแค่นั้น มาร์คอฟตอบกลับเรียวตะไป
“ผมว่าคุณคงจะโชคไม่ดีแล้วละครับ เลือกคนนำโชคคนใหม่ดีไหมครับ”
“ไม่ละครับ ผมชอบเธอ” มาร์คอฟพูดออกมา
เรียวตะให้ยินดังนั้นก็ขบกรามแน่นจนเส้นเลือดตรงขมับปูดออกมา จนหญิงสาวเห็นดังนั้นก็ถึงกับเหงื่อตก เพราะเขากำลังใกล้จะหมดความอดทนแล้วนั่นเอง เธอนะรู้จักเขามากที่สุดเลยล่ะ
“เอ่อ..คือ คุณมาร์คอฟคะ ฉันจะแจกไพ่ให้คุณทั้งสองคนเองค่ะ เกมส์นี้จะได้ยุติธรรมเพราะฉันเป็นคนนอก ไม่ใช่พนักงาน มันคงจะดีกว่าถ้าการเดิมพันมาจากการแจกไพ่โดยคนที่ไร้ประสบการณ์อย่างฉัน”
- Writer
