XIMENA LAINE CASSIDY
“PJ, BILISAN mo kumilos at mali-late ka na,” sigaw ko mula sa ibaba. Mag-aalas otso na pero hindi pa rin bumababa si PJ ng kwarto niya. Ang batang ito, ilang beses ko nang tinatawag pero hindi pa rin bumaba. Mabagal pa naman siyang kumain ng almusal at sigurado ako na kakainin no'n ang oras namin. Balak ko kasi na dumaan muna kami kay Tope bago ang unang araw ng klase niya. Sigurado ako na matutuwa si Tope dahil sobrang proud niya kahit sa mga simpleng achievements ni PJ. His innocence despite of his Alzheimer is so pure.
“Sandali lang Mama, inaayos ko lang ang polo ko. Kailangan presentable ako dahil unang araw ko sa senior high.” sagot niya sa akin.
"Bilisan mo dahil baka magtampo ang Papa mo kung saglit lang tayo sa hospital. Alam mo naman 'yon gusto saktong isa
