!!!!
สิ้นเสียงท้าทายของคนตัวโต หมัดขวาที่เล็กกระจิ๋วแต่หนักแน่นเพราะแรงโมโหถึงขีดสุด ซัดเข้าใส่เบ้าตาด้านซ้ายของพายุอย่างจัง! จนแว่นแตก! แตกจริง ๆ ดีที่มันไม่แทงตาเขาบอด พายุอึ้งจนแทบช็อค เขาไม่คิดว่าสาวน้อยคนนี้จะกล้าบ้าบิ่นได้จริง ๆ บอกจะต่อยแว่นแตกก็ต่อยจริง ๆ ไม่ลังเลเลยสักนิด ยอมแล้ว... เขายอมเธอเเล้วจริง ๆ ข้าวหอม!
ผ่านไป 10 นาที...
พายุเดินขึ้นมาจากชั้นล่าง เขาไปที่ร้านสะดวกซื้อมา ซื้อพวกชุดเครื่องปฐมพยาบาลอุปกรณ์ทำแผลต่าง ๆ และพวกนม อาหารของกินเล่น ก่อนที่จะเดินกลับเข้ามาในห้องที่ไม่ได้ล็อคประตูไว้
พายุถอดร้องเท้าก่อนที่จะเดินพับเเขนเสื้อเชิ้ตข้างหนึ่งเข้ามา และเดินมาหยุดตรงปลายที่นอนที่มีหญิงสาวผมเผ้ายุ่งเหยิงเล็กน้อย สวมกางเกงขาสั้นเสื้อยืดเตรียมตัวนอน เธอยังคงนั่งนิ่ง ๆ ท่าเดิมไม่ขยับไปไหน ข้าวหอมใจเย็นลงบ้างแล้ว เธอนั่งนิ่งแววตาเหม่อลอยยากจะจับจุดหมายปลายทางได้
"เจ็บไหมคะ?
