ข้าวหอมที่หมดความอดทนกับเรื่องราวตรงหน้าก็ตะโกนออกมาทันที ก่อนที่เธอจะเดินตึง ๆ ชนไหล่ชายหนุ่มทั้งสองคนออกไปอย่างอารมณ์เสีย ตามด้วยสายตาหลายสิบคู่ที่มองตามแผ่นหลังบางนั้นติด ๆ
ข้าวหอมรีบเดินออกจากร้านทิ้งทุกคนไว้ด้านหลังทันที ขืนอยู่ต่อมีหวังเธอต้องประสาทแตกเป็นแน่! ทั้งพายุทั้งคีรินท์ไหนจะเพื่อนเธออีกสองคน ข้าวหอมไม่รู้ว่าจะรับมือกับอะไรก่อนดี จึงเลือกหนีเอาตัวรอดไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน
.
.
.
ก๊อก ๆ ๆ
ก๊อก ๆ ๆ ๆ
เสียงเคาะประตูหน้าห้องยังคงดังไม่หยุด ดูเเล้วคนที่มาคงจะสะกดคำว่ามารยาทไม่เป็นสินะ ถึงไม่รู้จักเกรงใจเพื่อนร่วมโลกที่อยู่ห้องข้าง ๆ เอาเสียเลย ข้าวหอมตอนแรกที่ไม่ยอมลุกไปเปิด ตอนนี้เธอเริ่มทนไม่ไหวแล้ว กลัวข้างห้องจะลุกมาด่าก็กลัว และถ้าเปิดไปเป็นพายุหรือว่าคีรินทร์ก็กลัวที่จะอดกลั้นอารมณ์ตัวเองไม่ไหว
แกร๊ก!
"เคาะทำไมนักหนา! ไม่รู้จักหรือไงคำว่ามารยาทอะ"
หญิงสาวเอ่ยอย
