When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
คนเป็นแม่เลยหัวเราะแห้ง ๆ แก้อาการหน้าแตก “แต่แม่ทำอาหารอร่อยนะคะ ไข่มุกเคยบอกว่าฝีมือแม่อร่อยที่สุดในโลก” “แด๊ดบอกว่าไม่มีอะไรในโลกที่อร่อยแล้วแด๊ดซื้อให้ไข่มุกกินไม่ได้” ลูกสาวก็ยังเงยหน้าตอบกลับมาหน้าตาเฉย “อะไรนะ!” พลอยวารินทร์ขึงตาดุ น้ำเสียงที่เคยหวานเสมอเวลาคุยกับลูกแข็งขึ้นเพราะอารมณ์กำลังพุ่ง “แด๊ดพูดแบบนี้จริง ๆ เหรอ” พลอยวารินทร์ได้แต่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอีกตามเคย ฟากเฮย์เดนบังเอิญกลับมาได้ยินพอดี เขายิ้มบาง ๆ ฟังการสนทนาของสองแม่ลูก เขาเห็นไข่มุกพยักหน้ารัว ๆ บอกคนเป็นแม่ จากนั้นเฮย์เดนก็เดินกลับห้องไปพร้อมกับความคิดบางอย่าง วันนี้เป็นวันที่เขามีโอกาสใกล้ชิดกับเธอและลูกมากที่สุดตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้น คำว่าครอบครัวมันผุดขึ้นมาในหัวเขาได้อย่างไร ทีแรกที่เขาอยากให้ไข่มุกอยู่กับเขาเพราะความเป็นแบรดฟอร์ด ส่วนแม่ของลูกเขารู้ว่าเธอยังสาวเกินไปที่จะมาอยู่เลี้ยงลูกให้เขาอย่างเดียวโดยที่

