ลักขณาหอบความเศร้าเสียใจออกจากบ้านหลังนั้นที่อยู่ร่วมกันกับปัทกรณ์มาตั้งแต่บ่าย เธอไม่มีจุดหมายปลายทางที่แน่ชัดว่านับจากวันนี้จะไปอยู่ที่ไหน จะใช้ชีวิตต่อไปในอนาคตยังไงบ้าง แต่การเดินจากมาครั้งนี้เธอจะไม่หวนกลับมาอีกอย่างแน่นอน ทุกอย่างมันจบสิ้นลงแล้วจริง ๆ
ชีวิตนับจากนี้จะไม่มีผู้ชายชื่อปัทกรณ์มากวนใจของเธอได้อีก ข้าวของเพียงน้อยชิ้นที่เก็บติดตัวมา แทบจะไม่มีของมีค่าที่เคยได้รับจากพ่อและแม่ของเขาเลยสักชิ้น เธอเลือกที่จะทิ้งทุกอย่างเอาไว้ที่นั่นเพราะอย่างน้อยเขาจะได้ไม่ต้องมาต่อว่าหรือดูถูกว่าเธอเป็นพวกหิวเงิน เพราะความจริงแล้วมันไม่ได้เป็นอย่างที่เขาเข้าใจเลยสักนิด ร่างกายพ่ายผอมของคุณแม่ตั้งครรภ์ยังไม่แข็งแรงดีนัก ทั้งที่เมื่อวานเพิ่งจะออกจากโรงพยาบาลมาแท้ ๆ หญิงสาวหยุดรถคันเก่าเอาไว้ใต้ร่มไม้ข้างทาง เพื่อที่เธอจะได้หาข้าวเที่ยงรับประทานประทังความหิวที่กำลังก่อตัวขึ้น ก๋วยเตี๋ยวเรือคงเป
