ลักขณาออกจากบ้านปัทกรณ์ไปเป็นอาทิตย์แล้ว วันนี้คุณเพียงเพ็ญได้เดินทางมาหาลูกชายและจะมาเยี่ยมลูกสะใภ้หลังไม่ได้เจอะเจอกันมานานเกือบสองอาทิตย์ เสียงกริ่งหน้าบ้านกดดังระรัว ทำให้ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของบ้านถึงกับรู้สึกหงุดหงิดหัวเสียอยู่ไม่น้อย
"ใครกันวะมาแต่เช้าขนาดนี้"
เพราะเมื่อคืนออกไปดื่มกว่าจะกลับเข้าบ้านมาก็ตีสอง ยังไม่ทันจะได้นอนเต็มอิ่มเลยก็ถูกรบกวนเวลานอนเสียแล้ว ร่างสูงที่มีกางเกงบ็อกเซอร์ติดกายเปิดม่านหน้าต่างจากห้องนอนจ้องมองดูที่หน้าประตูบ้าน
"แม่ มาทำไมกันนะ" ก่อนจะรีบวิ่งลงไปจากชั้นสองของบ้านด้วยสภาพผ้าขนหนูสีขาวที่พันท่อนล่างเอาไว้เพียงเท่านั้น
"แม่ มาทำไมแต่เช้าครับ"
"กว่าจะมาเปิดประตูให้ได้นะตาปัท นี่แกเพิ่งจะตื่นหรือยังไงกัน ใกล้เที่ยงอยู่แล้วนอนกินบ้านกินเมืองหรือไง" ทันทีที่เจอหน้า นางก็บ่นลูกชายไม่มีช่องว่างให้ได้โต้เถียง
"ขนของบำรุงลงมาจากรถด้วยนะตาปัท ฉันเอามาฝากล
