ตอนที่ 22
“ริสา” กฤตดนัยยังพูดชื่อเธอออกมาเบาๆ อีกครั้ง เขายืนมองเธออยู่สักพักจนชานนท์เรียกเพื่อนตั้งสองสามครั้ง ชายหนุ่มก็ยังไม่รู้ตัว จนชานนท์ต้องตบไหล่ของเพื่ือนเพืี่อเรียกสติ กฤตดนัยที่ได้สติคืนมาต้องสะดุ้งอย่างตกใจ
“เฮ่ย! นี่แกมองไรวะ ฉันเรียกตั้งนาน”
“ไอ้ตี๋..เรียกซะเสียงดังเชียว”
“ก็ฉันเรียกแกแล้ว ไม่ได้ยินนีหว่า”
“พอๆ ทั้งสองคนนั่นแหละ รีบนั่งซะ ฉันหิวจนจะกินช้างได้ทั้งตัวแล้ว” สุเจนรีบบอกชานนท์และกฤตดนัย
กฤตดนัยที่นั่งกินข้าวอยู่กับเพื่อนก็พยายามหันไปมองมาริสาอยู่ตลอดเวลา เธอสวยขึ้นกว่าตอนเป็นนักศึกษาเสียอีก ใบหน้าเรียวสวยหวานตามธรรมชาติของเธอ สวยบาดตาบาดใจเขา สวยจนเขาเห็นผู้ชายหลายคนมองไปที่โต๊ะเธออยู่ตลอด
“แกมองอะไรของแกนักหนาว่ะ ฉันเห็นแกมองอยู่นานล่ะ รู้จักเธอเหรอวะ แต่ว่าสวยเหมือนกันนะ ฮั่นแน่! คิดจะจีบเหรอวะ”
ชานนท์ที่ช่างสังเกตเห็นเพื่อนนั่งกินข้าวเงียบ ๆ ถามอะไ
