ตอนที่ 20
กฤตดนัยเดินออกมาอยู่ที่ระเบียง สมองเขาครุ่นคิดไม่รู้จะพูดอย่างไรดี รู้แต่ว่าเขารู้สึกใจหายและก็รู้สึกเสียใจถ้าต้องจากเธอ แต่เขาไม่มีสิทธิ์จะรั้งเธอ ไม่งั้นเขาก็จะกลายเป็นคนไม่รักษาสัญญาที่เขาได้จรดปากกาเซ็นเอาไว้
ชายหนุ่มใช้เวลาอยู่ที่ระเบียงนานพอสมควรจึงเดินเข้ามาหาเธอที่ห้องก็เห็นมาริสาจัดเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า เมื่อเห็นแบบนั้นหัวใจเขาก็รู้สึกชาวูบตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม
“ทําอะไร” เขาถามคําถามโง่ๆ ออกไปเพราะไม่รู้จะพูดอะไรก็เห็นอยู่แล้วว่าเธอเก็บกระเป๋าเสื้อผ้า
“เก็บกระเป๋าค่ะ” เธอตอบเขาแต่ไม่มองหน้าก้มหน้าก้มตาพับผ้าใส่กระเป๋า ทําให้คิดย้อนไปวันที่ เขาไปเก็บเสื้อผ้าให้เธอตอนมาอยู่ที่นี้
“เอ่อ..ริสาจะไปจริงๆ เหรอ” กฤตดนัยนั่งมองเธออยู่ที่เตียงนอนแล้วถามเธอด้วยเสียงเบาแทบไม่ได้ยิน
“ค่ะ..ริสาก็ทําหน้าที่ครบตามสัญญาแล้ว..ก็คงไม่มีความจําเป็นต้องอยู่นี่ค่ะ”
“อยู่ต่ออีกหน่อยได้มั้
