อุ้มรักผูกดวงใจ

บ้านหลังเก่าที่อยู่ใจกลางกรุงเทพมหานคร บัดนี้นั้นเต็มไปด้วยความร้อนรุ่ม เพราะกำลังจะถูกยึดจากธนาคารที่ได้จำนองไว้ แล้วนำไปขายทอดตลาด นายเกียรติเดินวนไปมาราวกับหนูติดจั่น เขาไม่รู้จะทำอย่างไรกับหนี้ก้อนนี้ดี สภาพของเขาตอนนี้ก็ไม่ต่างจากคนพิการ เขาไม่สามารถทำงานหนักได้ เพราะตั้งแต่ที่เขาตกนั่งร้านตอนที่ไปทำงานก่อสร้าง ก็ส่งผลให้เขาต้องใช้เงินเก็บที่มีมาทั้งหมดไปกับการรักษาตัว ตอนนี้นายเกียรติสิ้นไร้หนทาง ไอ้ครั้นจะให้บอกดาริน หลานสาวเพียงคนเดียวที่เป็นเสมือนเสาหลักของบ้าน เขาก็มั่นใจได้ทันทีว่าดารินไม่มีทางหาเงินมากมายขนาดนั้นมาไถ่ถอนบ้านแน่นอน ดังนั้นนายเกียรติจึงคิดแก้ปัญหาโดยการไปขอยืมเงินจากเจ้าของบริษัทที่ตนเองทำงานเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยอยู่ ซึ่งเขาก็คืออชิรา ชายหนุ่มหล่อที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย และยังใจดีให้งานเขาทำ แม้ว่าร่างกายของเขาจะไม่สมประกอบก็ตาม “รปภ. คุณขึ้นมาที่ชั้นผู้บริหารโดยไม่ได้รับอนุญาตได้ยังไง” พิมใจเลขาหน้าห้องของอชิรากล่าวด้วยความไม่พอใจ เมื่อพนักงานรักษาความปลอดภัยไม่ได้อยู่ในส่วนที่ควรอยู่ แต่กลับมาเพ่นพ่านที่ชั้นผู้บริหารเช่นนี้ “ผมมาขอพบเจ้านายครับ ผมมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเจ้านาย” นายเกียรติยืนตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว เขากลัวเหลือเกินว่าเขาจะโดนตัดโอกาสไม่ให้เข้าพบกับเจ้าของบริษัท “คนระดับอย่างลุงมันไม่น่าจะมีอะไรที่เจ้านายต้องลงไปเกี่ยวข้องด้วย กลับไปเถอะค่ะ ถ้าไม่อยากถูกไล่ออก” เลขาสาวมองด้วยสายตาเหยียด แต่นายเกียรติก็ไม่ยอมถอยแต่อย่างใด เขายังเชื่อมั่นในความเมตตาที่อชิรามีต่อเขา โดยที่เขาไม่รู้สักนิดเลยว่าอชิราลืมเรื่องนั้นไปนานแล้ว “ผมขอร้องล่ะครับ อย่างน้อยช่วยบอกเจ้านายก็ยังดี แต่ถ้าท่านไม่ให้ผมเข้าพบก็ไม่เป็นไร” นายเกียรติหน้าเศร้า เขาพยายามทุกทางที่เขาคิดว่าเขาจะได้เข้าพบกับอชิรา “ลุงนี่ตื้อจริงๆ เลยนะ ฉันไม่อยากจะโดนหางเลขไปด้วยหรอกนะ” พิมใจยังยืนกรานกระต่ายขาเดียว เพราะเธอไม่อยากซวยไปด้วย หากว่าอชิราโกรธขึ้นมา มันย่อมไม่ส่งผลดีกับเธออย่างแน่นอน “ช่วยผมสักครั้งนะคุณคนสวย ให้ผมกราบผมก็ยอม” นายเกีบรติยอมละทิ้งศักดิ์ศรีทุกอย่าง ทั้งที่ไม่รู้เลยว่าคนที่อยู่ในห้องตรงหน้านั้นจะช่วยเหลือเขามั้ย