คิดถึงจนนอนไม่หลับ

1641 Words

เมษา..... "คุณพีเจอย่า อื้อออออ" แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น คุณพีเจโน้มใบหน้าลงมาแล้วใช้ริมฝีปากของเขาดูดและกัดลงมาที่คอของฉันอย่างแรงจนฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บเพราะมันทั้งแสบทั้งปวด " อื้อเจ็บค่ะ" ฉันพยายามขยับคอหนีแต่ก็ทำไม่ได้เพราะถูกเขาล็อกตัวไว้ ตอนนี้ฉันคิดว่าเขาน่าจะเมาเพราะฉันได้กลิ่นเหล้าออกมาจากลมหายใจของเขาที่เป่ารดต้นคอ "เจ็บอะไร หื้มมมแค่กัดคอเบาๆเอง ถ้าฉันเอาอย่างอื่นแทงเข้าไปในตัวเธอค่อยบ่นว่าเจ็บ" เสียงกระเส่าข้างหูทำให้ฉันขนลุกไปทั้งตัว ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายคนไหนไม่เคยให้ใครเข้ามาแตะตัวหรือสัมผัสแบบนี้มาก่อน บอกตามตรงว่าใจฉันสั่นไปหมดแล้วไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร "เงียบทำไม คิดอะไร หรือกำลังคิดเรื่องที่ฉันจะเอายางอย่างแทงเข้าไปในตัวเธอ" "เปล่านะคะ" ฉันรีบส่ายหน้าทันทีเพราะฉันไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นเพราะฉันก็ไม่เข้าใจว่าสิ่งที่เขาพูดมันหมายความว่ายังไง "วันนี้ไปไหนกับไอ้ไทด์มา" จู่ๆเขาก็พูดเรื่องคุณไทด์ขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย "คุณไทด์พาไปเที่ยวมาค่ะ" "เป็นแฟนมัน??" น้ำเสียงเหมือนเป็นคำถาม "มะไม่ใช่ค่ะ" "แน่ใจ" "ค่ะแน่ใจ" "ดีจัง" "คะ??" ฉันไม่เข้าใจว่าอะไรคือดีจังในความหมายของเขาแต่น้ำเสียงเหมือนคนกำลังอารมณ์ดีจนฉันรู้สึกได้ "ฉัน..ชอบเธอ" ".........." ฉันชอบเธอ คำนี้ที่เขาพูดออกมาทำเอาฉันถึงกับไปไม่เป็นยืนนิ่งไม่ไหวติงราวกับตัวเองโดนสต๊าฟเอาไว้ ที่เขาพูดมันหมายความว่ายังไงกัน "ทำไมถึงตัวแข็งทื่อแบบนี้ล่ะ หรือช็อคที่ฉันบอกว่าฉันชอบเธอ" "เอ่อคุณน่าจะเมาแล้วนะคะ" ฉันคิดว่าเป็นเพราะเขาเมาหรือเปล่าถึงพูดอะไรแบบนี้แต่... "เมาสิ เมารักเธอไง" "................" "ไม่เชื่อสินะ หึ" ใช่ฉันไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูดเพราะมันเป็นไปไม่ได้เลยสักนิดที่เขาจะมาชอบคนอย่างฉันที่เขาเอาแต่ดูถูกทุกครั้งที่เจอหน้ากัน "เมว่าคุณน่าจะเมาแล้วจริงๆ ถ้างั้นเมขอตัวกลับห้องก่อนนะคะตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว" พูดจบฉันก็รีบพาตัวเองออกมาจากอ้อมกอดของเขาแล้วรีบเดินออกมาจากห้อง ฉันกลับเข้ามาที่ห้องนอนด้วยใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ อยากจะบอกว่าฉันรู้สึกแปลกๆในหัวใจของตัวเองตอนที่เขาพูดว่าชอบฉัน ฉันลองเอาฝ่ามือตบหน้าตัวเองเบาๆว่าเจ็บหรือเปล่าเพราะฉันคิดว่าตัวเองกำลังฝันอยู่หรือเปล่า เช้าวันต่อมา.... วันนี้ฉันตื่นสายเพราะนอนไม่หลับสาเหตุก็มาจากใครบางคน ฉันรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและไม่ลืมที่จะเอาพลาสเตอร์ปิดแผลมาปิดรอยที่ลำคอของตัวเองจากนั้นก็รีบลงมาทำอาหารให้คุณยายเพราะใกล้เวลาที่ท่านต้องทานข้าวทานยาแล้วแต่พอฉันเข้ามาในครัวฉันก็เจอคนที่ฉันไม่คิดว่าจะเจอในเวลานี้ เขากำลังชงอยู่ที่เคาท์เตอร์พอฉันเดินมาเขาก็เงยหน้าขึ้นมามองเราสบตากันแวบนึงก่อนที่ฉันจะรีบหลบสายตาเพราะคำพูดและการกระทำของเขาเมื่อคืนมันยังคงวนเวียนอยู่ในความรู้สึกของฉัน "เอ่ออออ คุณ พีเจ" ฉันเรียกเขาโดยพยายามที่จะไม่ให้เสียงสั่น "ฉันนอนไม่หลับน่ะ ตั้งแต่เมื่อคืน" จู่ๆเขาก็พูดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบเพราะตอนนี้มีเพียงแค่ฉันกับเขาเท่านั้นเพราะมันยังเช้าอยูุ่มาก "อ่อ ค่ะ" ฉันตอบได้เพียงเท่านี้เพราะไม่รู้จะพูดอะไรมากไปกว่านี้เนื่องจากที่ผ่านมาฉันไม่ค่อยได้พูดหรือคุยกับเขาสักเท่าไหร่ "เป็นเพราะเธอรู้หรือเปล่าที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้" "เป็นเพราะเมเหรอคะ" "ใช่เป็นเพราะเธอ เพราะฉันเอาแต่คิดถึงเธอยังไงล่ะ" "คุณพีเจยังไม่หายเมาอีกเหรอคะ" "ทำไมคิดว่าฉันต้องเมา" "ก็คุณพูดแปลกๆ" "แปลกยังไง การที่ฉันบอกว่าฉันคิดถึงเธอมันแปลกตรงไหนในเมื่อฉันคิดถึงเธอจริงๆแล้วเธอล่ะคิดถึงฉันหรือเปล่า" "เอ่อออ...คือ" ฉันจะบอกเขาได้ยังไงว่าฉันก็คิดถึงเขาจนนอนไม่หลับเหมือนกัน "อ้าวคุณพีเจวันนี้ทำไมตื่นเช้าจังคะ" เป็นป้ารำภาที่เดินเข้ามา นั่นทำให้ฉันรู้สึกโล่งใจที่ไม่ต้องตอบคำถามของเขา "ผมยังไม่ได้นอนต่างหากป้า" "ทำไมคะมีปัญหาหรือเครียดเรื่องอะไรหรือเปล่า" "ผมเครียดเรื่องหัวใจของตัวเองน่ะครับป้า" "หมายความว่ายังไงคะเนี้ย" "ก็หมายความว่าผมแอบชอบผู้หญิงคนนึงอยู่ครับ" "จริงเหรอคะ" "ครับ" "แปลว่าคุณพีเจกำลังมีความรักใช่มั้ยคะ" "ก็คงงั้นมั้งครับ แต่ว่า..." "แต่ว่าอะไรคะ" "แต่เธอคิดว่าผมพูดเล่น คิดว่าผมพูดด้วยความเมาน่ะสิครับ" "ป้าอยากรู้จังว่าใครคือผู้หญิงโชคดีคนนั้นที่คุณพีเจพูดถึง" "ป้ารู้จักเธอดีครับ" "จริงเหรอคะ แล้วใครกันล่ะคะ" "ผมยังไม่บอกดีกว่าเพราะผมไม่มั่นใจว่าเธอจะรู้สึกเหมือนที่ผมรู้สึกหรือเปล่า ผมกลัวอกหักน่ะครับ" "ทั้งหล่อทั้งรวยแบบนี้ใครบ้างจะไม่ชอบคะ" "ก็อาจจะมีนะครับเพราะแต่ก่อนผมทำตัวแย่ๆกับเธอเธอก็เลยไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด" "โห ถ้าเป็นแบบนี้คุณพีเจต้องรีบทำตัวเองให้เธอคนนั้นเชื่อใจแล้วก็ไว้ใจนะคะ" "ผมกำลังพยายามอยู่" "ถ้างั้นป้าเอาใจช่วยนะคะ" "ขอบคุณครับ" พูดจบคุณพีเจก็ส่งสายตามาทางฉันแล้วยิ้มมุมปากก่อนจะเดินผิวปากออกไปอย่างคนอารมณ์ดี "ใครกันนะที่คุณพีเจพูดถึงหนูเมพอจะรู้มั้ยลูก" จู่ๆป้ารำภาหันมาถามฉันหลังจากที่คุณพีเจเดินออกไปแล้ว "เอ่อ เมไม่ทราบเหมือนกันค่ะ" ฉันปฏิเสธแม้ใจจะคิดว่าคนที่เขาพูดถึงคือตัวเอง หลายวันต่อมา... หลังจากวันนั้นคุณพีเจก็เปลี่ยนไป เขาไม่พูดจาดูถูกฉันอีกเลยและเขามักจะทำหน้าไม่พอใจเวลาที่คุณไทด์มาพูดคุยกับฉันหรือซื้อของมาฝากฉัน ไม่รู้ฉันคิดไปเองหรือเปล่าว่าเขากำลังหึงหวงฉันอยู่ "ฉันจะไปดูงานที่ฮ่องกงหลายวันเธออยู่ที่นี่ฉันฝากดูแลคุณย่ากับทุกคนในบ้านด้วยนะ ไว้กลับมาจะซื้อขนมอร่อยๆมาฝาก" "ได้ค่ะคุณไทด์ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ" "ฉันไปหลายวันเธออย่าคิดถึงฉันจนร้องไห้ล่ะเข้าใจมั้ย" "คะ??" "ก็เราคุยกันทุกวันเธออาจจะเหงาหรือคิดถึงฉันก็ได้ไง" "ตาไทด์นี่เรากำลังจีบหนูเมษาอยู่หรือเปล่า" "จะจีบทำไมครับเพราะตอนนี้เราเป็นแฟนกันแล้ว" "ห๊ะเป็นแฟน!!!" ป้ารำภาตกใจจนถึงกับเอามือทาบอก "ว่าไงนะลูกย่าได้ยินไม่ถนัด" "เราเป็นแฟนกันครับ ใช่ไหมเมษาบอกทุกคนไปสิว่าเราเป็นแฟนกัน" คุณไทด์พูดแล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ "คุณไทด์คะทำไมพูดแบบนี้ล่ะคะ คือคุณยายคะป้ารำภาคะคือเราสองคน..." ฉันกำลังจะอธิบายความจริงให้กับทุกคนรับรู้ว่าเราเป็นแค่แฟนหลอกๆกันเท่านั้นเพราะฉันคิดว่าสถานะนี้มันจบลงไปแล้วหลังจากที่เขาพาฉันไปเจอคุณกานดาแฟนเก่าของเขาแต่ดูเหมือนมีใครบางคนไม่อยู่รอฟังคุณพีเจนั่งหน้าบึ้งมองฉันด้วยแววตาไม่พอใจก่อนจะลุกออกไปจากโต๊ะอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย "ว่าไงหนูเมไหนอธิบายให้ยายฟังหน่อยว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงกันแน่เรากับตาไทด์เป็นแฟนกันได้ยังไงตั้งแต่เมื่อไหร่" "นั่นสิป้าเองก็งงไปหมดแล้ว" พอคุณพีเจลุกออกไปคุณยายกับป้ารำภาก็หันมาถามฉันเพื่อเอาคำตอบ "คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ค่ะ...." จากนั้นฉันก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้คุณยายกับป้ารำภาฟังว่าคุณไทด์กับคุณกานดาเลิกกันแต่ฉันไม่ได้พูดถึงสาเหตุที่ทั้งคู่เลิกกันเพราะมันมีเรื่องของคุณพีเจเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย หลังจากเล่าให้ทุกคนฟังแล้วโดยมีคุณไทด์นั่งหัวเราะอยู่ข้างๆเหมือนพอใจที่เห็นทุกคนพากันตื่นเต้นตกใจกับคำพูดของตนเอง "แต่ถ้าเรื่องสมมุติมันเป็นความจริงขึ้นมาก็น่าจะดีนะครับ ทุกคนง่าไง^^" ในอีกมุมนึง... "หึ มึงอย่าหวังเลยไอ้ไทด์ว่ามึงจะสมหวังและมีความสุขเพราะกูจะเอาทุกอย่างที่มึงรักมาเป็นของกู" อะไรยังไงใครพอจะเดาได้ว่าพีเจกำลังทำอะไร

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more